موزه سینما همزمان با روز جهانی نابینایان، سکانسی از فیلم «گلهای داودی» رسول صدرعاملی را منتشر کرده؛ فیلمی که به گفته‌ی کارگردانش مهمترین فیلمش است و آن را نخستین فیلم عاشقانه بعد از انقلاب اسلامی می‌دانند.
به گزارش آرونو ، رسول صدرعاملی خطاب به فریدون جیرانی که با او در موزه سینما به گفتگو نشسته بود، گفته است: «گل های داوودی» مهمترین فیلم من است، در «رهایی» شما (جیرانی) فیلمنامه را نوشتید و به من کاری نداشتید و دلیلش این بود که هیچ سکانسی در تهران نبود و همه در جنوب گرفته شده بود اما در «گل های داوودی» از لحظه پیدایش قصه با من همراه بودید.
وی ادامه داد: شما معتقد بودید«گلهای داوودی» به خاطر شرایط نابینایی یک گریم خیلی حساس و مهم می‌خواهد به همین دلیل عبدالله اسکندری را معرفی کردید و همچنین عباس گنجوی را معرفی کردید و من او را سر همین فیلم شناختم و رفتیم سراغ بهترین های تئاتر از جمله زنده یاد جمشید مشایخی، جعفر والی و … فقط بیژن امکانیان از گروه ما بود که به خوبی هم درخشید و لیلا پیرزاد هم که از فیلم «رهایی» با ما همکاری داشت و ما اطراف این دو بازیگر را از پر از بهترین‌های سینما و تئاتر ایران کردیم و برای تدوین عباس گنجوی و برای موسیقی کامبیز روشن روان آمد و همه اینها را با هماهنگی هم انجام دادیم و شد «گل های داوودی» و اتفاق خوب در سال ۱۳۶۳.
داستان فیلم «گلهای داودی» درباره‌ی عباس صفاری است که در جریان بروز مشاجره با دوست خود باعث مرگ ناگهانی وی شده و به ۲۵ سال حبس محکوم می‌شود. با سپری شدن ۲۰ ساله محکومیت و عفو ۵ سال آخر، قرار آزادی عباس صادر می‌شود. اما روز موعود در شرایطی که همگان منتظر آزادی عباس هستند استوار هدایت خبر مرگ ناگهانی عباس را به همسرش، عصمت، می‌دهد. اما عصمت از گفتن حقیقت به فرزند نابینای خود، جواد که در آستانه برگزاری مراسم ازدواجش قرار دارد خودداری می‌کند. استوار هدایت که قبل از عزیمت به سفر عصمت را در جریان واقعیت کشته شدن عباس به دست یکی از مأموران زندان قرار داده بود با تقاضای وی مبنی بر معرفی خود به‌عنوان پدر جواد و حضور در مراسم عروسی او مواجه می‌شود. جواد که به طور ناگهانی در جریان مکالمه استوار و مادرش قرار می‌گیرد، خانه را ترک کرده و از حضور در مراسم خودداری می‌کند. اما سرانجام توسط همسرش مریم متقاعد شده و با واقعیت مرگ پدرش کنار می‌آید.
صدرعاملی در سال ۸۳ در گفتگویی ساخت فیلم «گلهای داوودی»را تجربه دشواری دانست و گفته بود: این نخستین عاشقانه‌ی بعد از انقلاب است. ساخت این فیلم نیاز به ترفندهای زیادی داشت که وجود شخصیت‌های نابینا ما را برای دستیابی به بیان عشق پاک، یاری می‌کرد.
او می‌گفت: به دنبال دستمایه‌ای مستقل و بدون تقلید از آثار غربی بودم و در «گلهای داوودی» به این مهم دست یافتم و این فیلم در ادامه راه فیلمسازی به من خیلی کمک کرد.
این کارگردان همچنین درباره اغراق در فیلم «گلهای داودی» خاطرنشان کرده بود: اگر تجربیات کنونی خود را داشتم، این قدر به سمت ملودرام نمی‌رفتم، چرا که اگر این ملودرام اغراق شده را از کار بگیریم، این اثر تبدیل به قصه‌ای جدی و اجتماعی می‌شود. که از طرفی به مشکلات خانواده‌های زندانیان می‌پردازد و از طرف دیگر اتفاقات داخل زندان‌ها را به تصویر می‌کشد و پرداختن با این موارد موجب ماندگار تر شدن فیلم می‌شد.
این کارگردان با اشاره به انتخاب «گلهای داوودی» به عنوان مهمترین فیلم در جشنواره سوم فیلم فجر، یادآور شده بود: این اثر برنده پنج لوح زرین شد. ولی به من به عنوان کارگردان فیلمی که توانسته بود پنج تن از بهترین‌های جشنواره را در خود داشته باشد، جایزه‌ای تعلق نگرفت و چون تهیه کننده کار بودم به من گفتند که جایزه تو، فروش خوب این فیلم است.
جمشید مشایخی، داوود رشیدی، پروانه معصومی، بیژن امکانیان، هیلدا پیرزاد، جعفر والی، مهری ودادیان، کاظم معصومی، فرهاد نیکپور، محمود بصیری، امیر سینا، حسین صفریان، میرصلاح حسینی، علیرضا غلامی و اکبر معتمدی از بازیگران «گل های داودی» بودند.
سکانسی از فیلم «گلهای داودی» که توسط موزه سینما منتشر شد:
انتهای پیام
