علی سلیمانی احتمالا حتی اگر این روزها هم زنده بود، باز هم پرانگیزه و پر انرژی راهی برای گذران بهتر زندگی می‌یافت. او در دوران حیات نه چندان طولانی خود، کم سختی نکشیده بود ولی به گواهی همه دوستانش همیشه خوش اخلاق بود و با انرژی و گشاده‌دست.
همه کسانی که در فضای هنری با علی سلیمانی نشست و برخاست داشته‌اند، از اخلاق خوش او می‌گویند، از احساس مسئولیتی که برای کودکان کار و محروم داشته و از آرزوی او برای دستگیری این کودکان.
به گزارش آرونو ، حالا بیش از یک سال از درگذشت این هنرمند که یکی از قربانیان ویروس نفرت‌انگیز کرونا بوده، می‌گذرد و جشنواره چهل و یکم تئاتر فجر در افتتاحیه خود بزرگداشتی برای او برگزار می‌کند.
درگذشت علی سلیمانی در ۵۰ سالگیِ این هنرمند با حسرت و اندوه بسیاری همراه بود. بعضی از هنر بازیگری‌اش می‌گفتند و غمگین بودند که هنرهای نمایشی کشور دیگر نقش‌آفرینی‌های او را نخواهد دید و تعدادی دیگر که رابطه نزدیک‌تری با او داشتند، به جای خالی دوستی می‌اندیشند که همواره با لبخند و گشاده‌رویی، در کنارشان بود.
تا جایی که حسین کیانی، نمایشنامه‌نویس و کارگردان تئاتر درباره او گفته بود که هیچگاه در بدترین شرایط روحی از علی سلیمانی بد اخلاقی ندیدم و حسن فتحی هم تاکید کرده بود که او فقط یک بازیگر خوب نبوده بلکه رفیقی به تمام معنا بوده است.
اما علی سلیمانی، بازیگر و کارگردان و مدرس تئاتر هرگز گذشته خود را فراموش نکرد. کودکی پرشر و شور بود و در محله‌ای می‌زیست که خلافکاری در آن امری مکرر بود. با این وصف احتمال قوی‌تر این بود که او نیز آلوده کار خلاف شود اما حضور چند معلم دلسوز در مسجد محله، او را به راه هنر کشانید.
این کودک پر انرژی و پر هیجان دید که در زندگی موهبت‌هایی مانند کتاب و فیلم و تئاتر هم وجود دارد و همین راه را برای ادامه زندگی خود انتخاب کرد و استعدادی را که خداوند در وجودش گذاشته بود، به بهترین شکلی به کار گرفت.
او که در سال‌های شکوفایی خود، بخت همکاری با هنرمندانی همچون علی رفیعی، حسن فتحی، اصغر فرهادی، رسول ملاقلی‌پور، بهرام توکلی، حمید نعمت‌الله، محمد رحمانیان، حسین کیانی، سیروس مقدم و … را یافته بود، در نقش‌آفرینی‌هایش کم نگذاشت و تماشاگران را به بازی‌های گرمش مهمان کرد.
سلیمانی به همان اندازه که برای هنر بازیگری‌اش مایه گذاشت، در بخش تدریس نیز مسئولیت‌پذیر بود و به یاد معلمان دلسوز خود، همواره دوره‌های آموزشی برای کودکان کار و محروم برپا می‌کرد. او رویای آن را داشت تا مرکزی برای استعدیابی از این کودکان راه‌اندازی کند و آنان را در فضای هنر بپرورد تا این کودکان مستعد از بی‌رحمی زندگی فاصله بگیرند و با زیبایی‌های فرهنگ و هنر دمخور شوند.
هرچند او پیش از تحقق این آرزو دست از زندگی در این جهان شست، اما همسرش سهیلا جوادی و تنها دخترش سبا اجازه ندادند که این ناکامی به جهان دیگر هم راه یابد.
آنان با راه‌اندازی خانه فرهنگ و هنر سبا به یاد علی سلیمانی، در جهت تحقق آرزوی او کوشیدند و حالا این خانه در محله… فعالیت می‌کند.
سهیلا جوادی از همان روزهای آغازین درگذشت این هنرمند، تنها راه زنده نگه داشتن یاد و خاطره همسرش را تحقق این آرزو می‌دانست و از همان زمان دست به کار شد و تلاش‌هایش بعد از چند ماه به نتیجه رسیده و خانه هنر سبا (زنده‌یاد علی سلیمانی) اواخر خرداد ماه امسال راه‌اندازی شد. هدف این خانه آموزش کودکان کار و کودکان مناطق محروم است.
علی سلیمانی، بازیگر تئاتر، سینما و تلویزیون با بازی درنمایش‌هایی همچون «شکار روباه»، «خنکای ختم خاطره» ، «چشم به راه میرغضب»، «عزیز مایی»،» ترن» «سه خانه کوچک» و نمایش اجرا نشده «روز حسین» برای مخاطبان تئاتر خاطره‌ساز است.
تماشاگران سینما بازی او را در فیلم‌هایی چون «تنگه ابو قریب»، «بی‌پولی»، «نجات‌یافتگان»، «قارچ سمی»، «خاله سوسکه» و… به یاد دارند و بازی‌های او در مجموعه‌های تلویزیونی «وضعیت سفید»، «پایتخت ۴»، «سقوط یک فرشته»، «داستان یک شهر» در ذهن تماشاگران مانده است.
او مرداد سال ۱۴۰۰ بر اثر ابتلا به کرونا درگذشت.
انتهای پیام
