احمد پدرام در گفت‌وگو با خبرنگار مجله آرونو با اشاره به مقوله خجالت و کم‌رویی در کودکان اظهار کرد: احساس ناخوشایند کم‌رویی می‌تواند در سنین مختلف، علل گوناگون و حتی نمود متفاوتی داشته باشد.
وی با بیان اینکه از نظر علمی، احساس خجالت یک واکنش طبیعی نسبت به افراد یا محیط‌های جدید است که ترکیبی از احساس ترس و کنجکاوی را در خود جای می‌دهد، افزود: کم‌رویی و شرم در کودکان سنین پیش از دبستان، می‌تواند ناشی از درست انجام ندادن فعالیتی باشد که از آنها خواسته شده است یا خود آنها به انجام آن پرداخته‌اند.
مشاور و روان‌شناس خانواده تصریح کرد: در کودکان سنین دبستان، احساس خجالت و کم‌رویی می‌تواند ناشی از تصور آنها از بدن خود به وجود آید؛ به عنوان مثال کودکان می‌توانند از قد کوتاه یا بلند، رنگ پوست، فر یا صاف بودن مو و چاقی یا لاغری خود بیمناک و شرم‌زده باشند.
پدرام با بیان اینکه در دوره دبستان خجالتی بودن کودکان می‌تواند به علت از ترس از طرد شدن یا تنها ماندن در جمع بروز پیدا کند، ادامه داد: برخی از متخصصان خجالتی بودن و کم‌رویی را متفاوت معنا می‌کنند.
وی گفت: احساس خفیف خجالت در مواجهه با غریبه‌ها و مکان‌های جدید می‌تواند به سادگی و با چند دقیقه مواجهه یا بعد از قرار گرفتن در موقعیت رفع شود، اما کم‌رویی، به معنای خجالت کشیدن توأم با اضطراب است و گاهی این ترس و اضطراب به حدی زیاد است که منجر به منزوی شدن کودک خواهد شد.
مشاور و روان‌شناس خانواده با اشاره به اینکه گاهی نیز منزوی شدن و کناره‌گیری از فعالیت‌های اجتماعی به علت کم‌رویی نیست، بلکه می‌تواند به علت افسردگی و اضطراب نیز باشد، اضافه کرد: نقش فرهنگ جوامع در مقوله کم‌رویی افراد دارای اهمیت است.
پدرام خاطرنشان کرد: در بعضی فرهنگ‌ها خجالتی بودن نشانه ادب و احترام تلقی می‌شود و از طریق جامعه به کودکان انتقال می‌یابد و این در صورتی است که در بعضی فرهنگ‌های دیگر، کم‌رویی و خجالتی بودن ویژگی منفی به‌شمار می‌رود.
