به گزارش خبرگزاری مجله آرونو و به نقل از میزان، کاظم غریب‌آبادی در نامه‌ای به ولکر تورک، کمیسرعالی حقوق بشر سازمان ملل نوشت:
«همانطور که مطلع هستید اندیشمندان، نخبگان، اساتید و دانشجویان در سراسر دانشگاه‌های آمریکا که از حمایت‌های کورکورانه زمام‌داران کاخ سفید از رژیم صهیونیستی به ستوه آمده‌اند، شخصاً به صحنه آمده و با برپایی تجمعات گسترده و به مسالمت‌آمیزترین شکل ممکن به جنایت علیه بشریت، نسل‌کشی و نقض‌های جدی و فاحش حقوق بشر در غزه و حمایت‌های همه‌جانبه دولت‌مردانشان از این جنایت‌ها، اعتراض می‌کنند.
امواج بلند اعتراض‌های دانشجویی که از دانشگاه کلمبیا در شهر نیویورک آغاز شد و به سرعت دیگر دانشگاه‌های این کشور از جمله ییل، نیویورک، هاروارد، تگزاس، کالیفرنیای جنوبی و … را در برگرفته است، به دیگر کشورهای غربی از جمله انگلیس، فرانسه، آلمان، کانادا، استرالیا و… نیز رسیده و اینک شعارهای اعتراضی «نه به نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت در غزه»، «فلسطین آزاد»، «آتش‌بس فوری»، «نه به تسلیح، حمایت و همراهی با رژیم صهیونیستی در کشتار مردم بی‌گناه غزه» از نیویورک تا پاریس، از لندن تا برلین و از ملبورن تا اتاوا طنین‌انداز شده و به گوش می‌رسد.
اساتید و دانشجویان معترض در آمریکا، خواسته‌های مشخص و صریحی را مبنی بر «برقراری آتش‌بس دائمی در غزه»، «قطع کمک نظامی آمریکا به رژیم اسرائیل»، «پایان همکاری تحقیقاتی دانشگاه‌ها با تامین‌کنندگان سلاح به رژیم صهیونیستی و دیگر شرکت‌هایی که از جنگ سود می‌برند»، و «عفو دانشجویان و اعضای هیئت علمی که به دلیل اعتراض به حمایت‌ها از رژیم اسرائیل، تنبیه یا اخراج شده‌اند» مطرح کرده و به مدنی‌ترین شکل ممکن با برپایی تجمعات مسالمت‌آمیز در محیط دانشگاه‌ها، خواستار پاسخ‌گویی و مسئولیت‌پذیری و شنیده شدن خواسته‌هایشان از سوی رؤسای دانشگاه‌ها و مقامات دولت آمریکا شده‌اند.
متأسفانه، دولت آمریکا که از زمان شروع تهاجم کور و همه‌جانبه رژیم صهیونیستی به غزه در کنار این رژیم ایستاده و ضمن حمایت‌های نظامی و اطلاعاتی همه‌جانبه، از ظرفیت‌های سیاسی و مالی و رسانه‌ای خود برای سرپوش نهادن بر جنایت‌های رژیم صهیونیستی در غزه و به بن‌بست کشاندن ابتکارات و تلاش‌های بین‌المللی برای دستیابی به آتش‌بس فوری استفاده کرده است، به جای شنیدن نصایح و ندای اعتراض اساتید و دانشجویان، به شدیدترین وجه ممکن با این اعتراض‌های مسالمت‌آمیز برخورد کرده و با توسل به زور افراطی سعی در سرکوب جنبش‌های اعتراضی دانشجویان داشته است؛ پاسخی که توسط دیگر دولت‌های غربی حامی رژیم صهیونیستی از جمله فرانسه و انگلیس و آلمان نیز اتخاذ شده و به‌وضوح، مبین دروغین و متزورانه بودن ادعاهای کشورهای غربی در زمینه آزادی بیان و حقوق بشر است.
بدون شک، سرکوب خشونت‌آمیز جنبش‌های دانشجویی در آمریکا و دیگر دولت‌های غربی در امتداد سیاست حمایت علنی آنان از کشتارها و جنایت‌های جنگی رژیم صهیونیستی قرار داشته و موجب تشویق این رژیم به ادامه جنگ‌افروزی، نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت در سرزمین‌های اشغالی خواهد شد.
تلاش برای سرکوب و خفه کردن صدای اساتید و دانشجویان معترض و ارعاب آنان از حمله از طریق بازداشت خودسرانه، اخراج و محرومیت از کار و تحصیل و امنیتی کردن فضای دانشگاه‌ها، در تضاد آشکار با تعهدات این کشورها در تضمین آزادی بیان، آزادی اجتماعات مسالمت‌آمیز، منع بازداشت خودسرانه و تضمین حق بر آموزش و … تحت معاهدات و کنوانسیون‌های بین‌المللی به‌ویژه میثاق بین‌المللی حقوق مدنی و سیاسی قرار دارد.
بدیهی است در شرایطی که اعتراض‌های دانشجویی موجی از خوشحالی و امید نسبت به آینده حقوق بشر و روحیه عدالت‌جویی جوانان و دانشجویان در آمریکا و کشورهای غربی را ایجاد کرده و اهرم فشاری برای جلوگیری از کشتار بی‌رحمانه رژیم صهیونیستی در نوار غزه محسوب می‌شود، سکوت و انفعال سازوکارها و نهادهای حقوق بشری ضمن اینکه به ترغیب رژیم‌های ناقض حقوق بشر غربی به‌ویژه آمریکا در سرکوب بیشتر جنبش‌های دانشجویی منجر می‌شود، رژیم صهیونیستی را برای ادامه نسل‌کشی، جنایت علیه بشریت، جنایت جنگی و نقض فاحش و جدی حقوق بشر در غزه گستاخ‌تر خواهد کرد.
در این چارچوب، ستاد حقوق بشر جمهوری اسلامی ایران ضمن حمایت کامل از جنبش‌های اعتراضی دانشجویی در آمریکا و دیگر کشورهای غربی، از جنابعالی به‌عنوان عالی‌ترین مقام حقوق بشری سازمان ملل انتظار دارد تا به‌صورت حرفه‌ای و غیرگزینشی به وظایف خود عمل کرده و ضمن محکوم کردن و ابراز انزجار از سرکوب اعتراض‌های مسالمت‌آمیز جنبش‌های دانشجویی در آمریکا، به‌صورت همدلانه و جدی اهداف این جنبش‌های اعتراضی مبنی بر «پیگیری فوری آتش‌بس در غزه و پایان دادن به نسل‌کشی و جنایت علیه بشریت در غزه» و «پیگیری مسئولیت عاملان و حامیان غربی این جنایت‌ها» را در دستور کار قرار داده و ترتیبات و سازوکارهای بین‌المللی حقوق بشری را در راستای دستیابی به این اهداف هدایت، ترغیب و تشویق کنید؛ افکار عمومی منتظر واکنش مناسب و اقدام‌های فوری شما است.»
