علامت‌های رنگی شهر از کجا آمدند؟ + تصاویر

به گزارش آرونو ، با ورود از خیابان لاله‌زار به کوچه اتحادیه، می‌توان از میانه مسیر دیواره‌های آجری عمارت اتحادیه را دنبال کرد و سرانجام به در چوبی و آهنی ‌آن رسید. با پی گرفتن راه ورودی و گذر از کنار حراست بازمانده‌ای از خیابان لاله‌زار قدیم، باغ عمارت خودنمایی خواهد کرد و در کنار آن، تیغه‌های علامت رنگ خورده‌ای دیده می‌شود که بالای سر هر کدام هنرمندی نشسته است.

تیغه‌های علامت بر دو نوع خودنمایی می‌کنند؛ تیغه‌هایی از جنس فایبرگلاس و تیغه‌هایی آهنی که کمی بزرگتر از مابقی به چشم می‌آیند. اغلب تا مرحله‌ای رنگ خورده‌اند؛ بعضی ایستاده و زیر سقف موقتی که در باغ برپا شده در حال خشک شدن هستند و بعضی دیگر هم افتاده بر زمین، هنرمندی بر سر آن نشسته، قلم بر دست گرفته و رنگ می‌زند. 

تیغه‌های علامت اغلب رنگ‌های قرمز، سبز و سیاه دارند. رنگ سرخ عاشورایی البته بیش از سایر رنگ‌ها به چشم می‌رسد. هنرمندانی که اینجا در باغ عمارت اتحادیه که به خانه دائی جان ناپلئون هم معروف است، گرد هم آمده‌اند قصد دارند تا در رویداد نشان عاشقی در کنار یکدیگر طرح و رنگ بزنند بر تیغه‌هایی که روزهای محرم در سطح شهر مستقر می‌شوند. 

این دومین سالی است که رویداد نشان عاشقی برگزار شده و بعضی از این هنرمندان دومین تجربه خود را برای رنگ زدن بر تیغه‌ علامت‌ها پشت سر می‌گذارند. برخی البته در سایر رویدادهای اینچنینی مثل رنگ‌ زدن بر تخم مرغ‌های نوروزی پایتخت هم شرکت کرده بودند و می‌گویند این تجربه که اثرش چهره شهر را متفاوت کند، برایشان لذت‌بخش است. 

کمی از ظهر گذشته است و آفتاب از بالای تیغه‌ها به سمت دیگر حرکت کرده است، با این حال همچنان داغی هوا را می‌توان بر هر آن چیزی که زیر سایه‌بان آرام گرفته دید؛ رنگ‌های ریخته و خشک شده بر روی زمین، بطری‌های آبی که گرمای هوا از سرمایشان چیزی باقی نگذاشته است، چهره خطاطان و نقاشانی که عرق‌ریزان قلم بر دست گرفته‌اند و … .

با این همه گرمای هوا ذره‌ای تمرکز آن‌ها را از بین نمی‌برد و با دقت و توجه هرچه تمام‌تر کار می‌کنند؛ یکی‌ نشسته بر روی چهارپایه‌ای، بر تیغه‌اش که رنگ‌های سبز و قرمز دارد، رنگ می‌زند. به حدفاصل اندک میان دو رنگ توجه می‌کند و دقایقی است بر قسمتی از طرح متمرکز شده است. 

مریم می‌گوید تیمی کار می کنند؛ تیمشان چهار نفره است و قرار است با همکاری هم چهار علامت را تکمیل کنند. به نوبت به سراغ طرح زدن بر هر تیغه می‌روند. اولین تیغه تا نیمه پیش رفته است و کار بعدی را اندک اندک دارند آغاز می‌کنند.

می‌گوید از طریق پاسخ به فراخوانی که سازمان زیباسازی شهرداری تهران صادر کرده در این رویداد شرکت کرده‌اند؛ طرح‌هایشان را فرستادند و بعضی از طرح‌هایشان پذیرفته شد. می‌گوید بعضی البته اصلاحیه خوردند که تغییراتی در رنگ نهایی، ترکیب‌بندی و … که مرتبط با نکات تخصصی بوده ایجاد شده است. 

او با رنگ اکریلیک خط معلی را بر تیغه‌ها می‌نشاند و می‌گوید که طراحی نهایی آثارشان حدود ۱۰ روز زمان‌برده‌ است. 

کمی آن طرف‌تر سیدشهاب‌الدین شکیبا که مدیر اداره نقاشی سازمان زیباسازی شهرداری تهران و مدیر موزه خوشنویسی است هم ایستاده و بر روند رویداد نظارت می‌کند.

او می‌گوید این دومین رویداد «نشان عاشقی» است. در این رویداد هنرمندان بر روی نماد «علامت» که از سوی سازمان زیباسازی شهرداری تهران تعیین شده، با تایپوگرافی، کالیگرافی و خوشنویسی آثاری را خلق می‌کنند. 

او می‌گوید بعد از اعلام فراخوان حدود ۹۵۰ اثر از ۳۵۰ هنرمند به دست آمد که در داوری نهایی ۱۶۰ اثر انتخاب شدند که از استانداردهای کافی برخوردار بودند. 

به گفته او آثار همزمان در سه سایت خانه اتحادیه، هفت تیر و موزه خوشنویسی ایران آثار اجرایی خواهد شد تا برای محرم آماده‌سازی شود. در دوره اول این رویداد نیز ۱۴۰ تیغه آماده شده بود که حالا در مجموع قرار است ۳۰۰ اثر در میادین و معابر شهر جانمایی شوند و به نمایش دربیایند. همزمان هم پارچه‌نویسی انجام می‌شود که به سبک دهه‌های گذشته خواهد بود. یک بوم بزرگ نقاشی به طول پنج و ارتفاع دو متر هم با شیوه نقاشی قهوه‌خانه‌ای به مناسبت ایام محرم در حال آماده‌سازی است. 

شقایق یکی دیگر از هنرمندانی که دومین سال است در این رویداد شرکت کرده هم می‌گوید، در این روزهای سال خیلی گرم است و کار کردن سخت می‌شود، اما شب هم نمی‌توانیم کار کنیم چون نور روز را از دست می‌دهیم و اذیت‌کننده می‌شود. او می‌گوید: «برای رنگ کردن جشنواره تخم مرغ رنگی‌های نوروز هم شب کار کردیم ولی با وجود اینکه نور گذاشته بودند دیگر نمی‌شد خطوط را تشخیص دهیم؛ همین موضوع این کار را خیلی سخت می‌کرد.»

او می‌گوید: «این هم داستان‌های ماست که علاقه داریم طرح بزنیم و در سطح شهر بگذاریمشان. همسرش هم در کنار اوست. او هم هنرمند است و قرار است تیغه‌های خود را در سایت هفت تیر رنگ بزند. همین موضوع کار را برایشان کمی سخت کرده که باید جداگانه کار کنند اما از طرفی هم همسرش برای کمک به او آمده و چند روز دیگر هم قرار است شقایق به او کمک کند.»

شقایق گفت البته کار در عمارت اتحادیه راحت‌تر از سایت هفت تیر است؛ چرا که اینجا می‌شود وسایلشان را بگذارند و بروند و فردا بازگردند، سال گذشته در سایت هفت تیر مجبور بودند که هر شب رنگ‌ و سایر وسایلشان را با خود به خانه ببرند و دوباره بازگردانند. 

حالا، پس از گذشت حدود یک هفته از آغاز این رویداد، حاصل کار هنرمندانی که در رویداد «نشان عاشقی» شرکت کرده بودند به نمایش گذاشته می‌شود و در این روزها تیغه‌های نقش گرفته در شهر خودنمایی خواهند کرد. 

انتهای پیام