آرونو /اصفهان فیلم نیمه بلند «آب از آتش» به کارگردانی جمال احمدی، روایتی از زندگی صیاد شیرازی و روزهای منتهی به انقلاب را در اصفهان بیان می‌کند که در همان مکان‌های وقوع داستان در شهر اصفهان فیلم‌برداری شده و قرار است در ایام دهه فجر نیز اکران شود.
«وقتی از همه‌جا آب فوران کرد، یعنی کشتی میتونه حرکتشو شروع کنه…» و این بخشی از دیالوگ‌های جذاب فیلم آب و آتش است که توسط جمال احمدی، فیلم‌ساز اصفهانی ساخته شد و به مرحله اکران رسید.
جمال احمدی، کارگردان فیلم نیمه بلند «آب از آتش» در گفت‌وگو با آرونو ، اظهار کرد: این فیلم بخشی از زندگی صیاد شیرازی و روزهای منتهی به انقلاب را در اصفهان روایت می‌کند. داستان درباره اعتراض ایشان به کتک زدن نوجوانان ارتشی در همان روزها و اتفاقاتی است که در پی این اعتراض می‌افتد.
او ادامه داد: ایده ساخت فیلم از مطالعه کتاب «ناگفته‌های جنگ» و مصاحبه‌های شهید صیاد شیرازی ایجاد شد و فرم ساخت فیلم نیز به‌نوعی است که دیالوگ‌ها از متن‌ها و سخنان شهید صیاد استخراج شده است، درواقع ما سینما را به خدمت بیان و روایت شهید صیاد درآوردیم و همین مسئله ویژگی خاص و فنی این کار است، فیلم، گفتار متن‌هایی از مصاحبه‌های شهید صیاد شیرازی دارد که توسط راوی خوانده می‌شود.
احمدی با بیان اینکه فیلم خردادماه سال جاری ضبط شده است، گفت: فیلم با پایان امور فنی و موسیقی، به‌تازگی آماده نمایش شده و ۲۶ دی‌ماه در پردیس سینمایی چهارباغ با حضور عموم مردم، عوامل و هنرمندان رونمایی شد، اما بهترین زمان پخش فیلم، دهه فجر و جشن انقلاب است و حرف‌هایی نیز برای امروز ما دارد، به همین دلیل در تلاش برای پخش فیلم به این مناسبت و ایجاد حلقه‌های گفت‌وگو بر محور آن در دهه فجر هستیم.
او ادامه داد: فیلم با ترکیبی از عوامل متخصص و باتجربه از اصفهان و تهران و همچنین گروهی شامل جوانان و نوجوانانی از اصفهان و در همان محل‌های وقوع داستان در شهر اصفهان فیلم‌برداری شده و ازاین‌جهت برای مخاطب جذابیت دارد.
احمدی با بیان اینکه در جهانی قرار داریم که انبوه فیلم و سریال از رسانه‌های مختلف ارائه می‌شود، گفت: همین موضوع باعث می‌شود مواجهه ما با یک فیلم سطحی باشد و نتوانیم نسبت و ارتباط درستی با آن برقرار کنیم.
کارگردان فیلم سینمایی «آب از آتش» افزود: این فیلم، خوب یا بد برآمده از مسیری از فکر و پرسش درباره سینما، سعی و خطا و تجربه است، مسیری که از همراهی پرسش‌های سینمایی شهید آوینی تا بازخوانی بحث‌های سینمایی او و ادبیات سینمای دانشبنیان ادامه پیداکرده است و در این مسیر نوشته‌ها و مقالات مختلفی نیز به شکل تجربه‌نگاری منتشر شد.
این فیلم‌ساز با بیان اینکه یک مستند چندقسمتی به نام «ضیافت»، فیلم کوتاه داستانی «جبران میکنم» و فیلم «آب از آتش» حاصل این مسیر و مطالعات انجام‌شده است، گفت: همه این فعالیت‌ها تلاشهایی برای رسیدن به فناوری و نگاه جدیدی در سینما بوده است و اگرچه هنوز ادعای به نتیجه رسیدن نداریم، اما تلاش ما این بود که تکنیک و ابزار سینما را وسیله‌ای برای بیان حرف‌ها و اعتقادات خود قرار ندهیم بلکه از راه تکنیک با جهان و پدیده‌ها مواجه شویم.
احمدی ادامه داد: برای مثال در فیلم «آب از آتش» تلاش این بوده که شهید صیاد شیرازی را با تکنیک سینما بشناسیم، نه آنکه تکنیک را ابزار گفتن از این شهید قرار دهیم. تکنیک سینما، پدیده‌ای سخت و پیچیده است و سوار شدن بر آن به‌سادگی ممکن نیست و این فیلم، دومین گام ما در کلنجار رفتن با آن بوده و اگر لکنت زبانی وجود دارد به دلیل همین تلاش مداوم و پیوسته است.
کارگردان فیلم «آب از آتش» گفت: هدف ما نه صرفاً ساخت فیلم، بلکه فکر کردن به مسیر فیلم‌سازی و پرسش از مسیر است و هر کاری تجربه‌ای در این راه خواهد بود، به همین دلیل هدف ما فیلم‌ساز شدن و داشتنِ شغل سینمایی نبوده، بلکه به‌طور خاص در این فیلم، سینما راهی برای فهم و بیان شهید صیاد شیرازی بوده است، درواقع تلاش کردیم با سینما به خدمت خاطرات شهید صیاد شیرازی و فهم درستی از او درآییم.
احمدی تأکید کرد: در تولید فیلم نیمه بلند «آب از آتش» قصد ما شناخت بود و این هدف نه‌تنها در فیلم‌نامه که در ساخت، بازی و تولید نیز پیاده شد. شهید صیاد، در زمان جنگ تحمیلی تعبیری با عنوان «ترکیب» مقدس دارند، به این معنا که در طول جنگ هر زمان نیروهای متخصص ارتش و نیروهای باانگیزه مردمی کنار هم قرار گرفتند موفقیت و پیشرفت حاصل شد و هر وقت در این همگرایی اختلال ایجاد شد، کار جنگ به مشکل خورد.
او افزود: در فیلم «آب از آتش» نیز همین ایده پیاده شد و تیم از ترکیب نیروهای متخصص و نام‌آشنایی از اصفهان و تهران و جمعی از جوانان و نوجوانان اصفهانی تشکیل و همین اتفاق باعث شد که فضای صحنه ما در این کار کاملاً صمیمی و هیئتی باشد. بسیاری از افرادی که از تهران به دیدن کار می‌آمدند تصور می‌کردند کار جدی نیست و همان‌ها از تماشای نتیجه شگفت‌زده شدند، البته این موضوع طبیعی است چراکه زمانی که در کار بر مردم تکیه می‌کنیم اتفاقات و نتایج غیرقابل‌پیش‌بینی و شگفت‌انگیز رخ می‌دهد و این نتیجه در این اکران مردمی نیز قابل‌مشاهده است.
این کارگردان تأکید کرد: ما درباره پخش فیلم نیز چنین نظری داشتیم که به‌جای نگاه جشنواره‌ای که نگاه نخبگانی و فنی است و بازار آزاد که نگاه اقتصادی به فیلم تحمیل می‌کند، کار در بستر گفت‌وگوی فکری و صمیمی و عام با مردم حضور پیدا کند، زیرا حراست از هنر، کار فکر و اندیشه است نه سازمانها، مسئولین و حتی سرمایه‌دارها، به همین دلیل در پی گفت‌وگوی فکری بر محور کار هستیم.
انتهای پیام
