پیمان صالحی در گفت‌وگو با خبرنگار مجله آرونو با بیان اینکه افزایش دفع پروتئین از طریق ادرار منجر به ابتلای افراد به سندروم نفروتیک می‌شود، اظهار کرد: در صورتی که میزان بالایی از پروتئین از طریق ادرار دفع شود، آسیب‌های جدی متوجه فرد خواهد شد و منجر به قرار گرفتن افراد در معرض خطر ابتلاء به یماری‌های مختلف می‌شود.
وی با بیان اینکه آسیب دیدگی عروق خونی ریز کلیوی عامل اصلی ابتلای افراد به سندروم نفروتیک محسوب می‌شود، افزود: پروتئین نقش بسزایی در بدن، ساخت سلول‌ها و تنظیم عملکردهای حساس بدن بر عهده دارد، از همین رو بر هم خوردن تعادل میزان پروتئین و دفع شدن پروتئین بیش از حد از طریق ادرار می‌تواند مشکلات بسیاری برای افراد به همراه داشته باشد.
متخصص جراحی کلیه و مجاری ادراری با بیان اینکه سندروم نفروتیک قابل درمان است و پزشک به منظور ارائه برنامه درمانی برای بیمار نسبت به شرایط فرد تصمیم‌گیری می‌کند، تصریح کرد: عوامل احتمالی متعددی می‌تواند منجر به ایجاد سندروم نفروتیک شود که از جمله آنها می‌توان به درگیر بودن افراد با بیماری دیابت اشاره کرد.
صالحی با بیان اینکه عملکرد غیرطبیعی کلیه از جمله شایع‌ترین علت بروز سندروم نفروتیک در کودکان محسوب می‌شود، ادامه داد: در این شرایط هنگامی که بافت کلیه کودکان بررسی می‌شود، بافت کلیه ظاهری طبیعی دارد و علت عملکرد غیرطبیعی کلیه قابل تشخیص نخواهد بود.
وی با بیان اینکه تشکیل لخته در وریدهای کلیوی و انسداد آنها می‌تواند از جمله دلایل ابتلای افراد به سندروم نفروتیک باشد، گفت: نفروپاتی غشایی از جمله دیگر عواملی است که می‌تواند زمینه‌ساز ایجاد سندروم نفروتیک باشد که گاهی اوقات با بیماری‌های دیگری از جمله مالاریا، سرطان، لوپوس و هپاتیت B مرتبط است.
متخصص جراحی کلیه و مجاری ادراری با بیان اینکه لوپوس منتشر نیز می‌تواند منجر به آسیب شدید کلیوی شود و ایجاد سندروم نفروتیک را به همراه داشته باشد، اضافه کرد: هنگامی که پروتئین‌های آمیلوئید در اندام‌های بدن تجمع پیدا کند، به سیستم فیلتراسیون کلیه آسیب وارد می‌شود و همین موضوع نیز می‌تواند یکی از عوامل سندروم نفروتیک باشد.
صالحی با بیان اینکه تورم شدید به ویژه در اطراف چشم و مچ پا، داشتن ادرار کف‌آلود، افزایش وزن، خستگی، از دست دادن اشتها، چربی و کلسترول بالای خون و سطح پایین آلبومین در خون از جمله علائم سندروم نفروتیکمحسوب می‌شود، خاطرنشان کرد : شرایط پزشکی، استفاده از بعضی داروها و درگیری افراد با عفونت‌هایی مانند HIV، هپاتیت‌های B و C و مالاریا ، احتمال ابتلای افراد به این سندروم را افزایش می‌دهد.
