به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، بیماری آلزایمر حافظه و توانایی‌های شناختی فرد مبتلا را تحت تأثیر قرار می‌دهد و باعث ایجاد چالش‌هایی در زندگی روزمره افراد می‌شود و در این بین، ارتباط با بیماران مبتلا به آلزایمر نیازمند دقت، صبر و احترام است و درک تغییراتی که این بیماری بر زندگی و ذهن فرد می‌گذارد، نخستین گام برای ایجاد ارتباط مؤثر و حمایت از آنها است.
نحوه صحبت کردن، لحن صدا و حتی زبان بدن در نحوه ارتباط‌گیری مؤثر با این بیماران اهمیت بالایی دارد؛ صحبت با صدای آرام و مهربان، استفاده از جملات کوتاه و ساده و اجتناب از پرسش‌های پیچیده می‌تواند به کاهش اضطراب و سردرگمی بیماران کمک کند و مهم است که همواره به حافظه بلندمدت و خاطرات خوش آنها توجه داشته باشیم و آنها را به مرور داستان‌های گذشته ترغیب کنیم.
ایجاد محیطی امن و آشنا با استفاده از عکس‌ها و اشیای خاطره‌انگیز، می‌تواند به بهبود حال روحی این بیماران کمک کند و باید همواره به یاد داشته باشیم که هر فرد مبتلا به آلزایمر، یک شخصیت منحصر به فرد و نیازمند توجه و محبتی ویژه است؛ اهمیت حضور خانواده و دوستان، حمایت عاطفی و ایجاد حس امنیت و اعتماد در ارتباط با بیماران آلزایمری را نمی‌توان نادیده گرفت و این تلاش‌ها می‌تواند به بهبود کیفیت زندگی و کاهش استرس و اضطراب بیماران کمک کند.
آگاهی از بیماری آلزایمر نقش حیاتی در نحوه ارتباط با این بیماران ایفا می‌کند، هنگامی که افراد اطلاعات دقیقی درباره این بیماری داشته باشند، بهتر می‌توانند با تغییرات رفتاری و نیازهای عاطفی بیماران کنار بیایند که این آگاهی منجر به ایجاد صبر و تحمل بیشتر و تأمین محیطی امن و آرام برای بیماران می‌شود، در واقع با افزایش دانش و فهم درباره آلزایمر، می‌توان به بیماران کمک کرد تا احساس کنند که همچنان ارزشمند و دوست‌داشتنی هستند.
آگاهی؛ گام نخست تعامل با بیماران مبتلا به آلزایمر
ندا شیخی‌نیا، فوق تخصص مغز و اعصاب در گفت‌وگو با خبرنگار مجله آرونو با اشاره به نقش درمان در بیماری آلزایمر و نحوه ارتباط با افراد درگیر با این بیماری اظهار کرد: درمان دارویی که برای افراد مبتلا به بیماری آلزایمر مورد استفاده قرار می‌گیرد، به طور معمول برای به تعویق انداختن پیشرفت بیماری استفاده می‌شود و به نوعی کنترل کننده است.
وی با بیان اینکه برای درمان قطعی آلزایمر در آینده مطالعاتی در حال انجام است، افزود: امیدهایی برای کشف روش‌های درمانی جدید و پیشگیری کننده از بیماری آلزایمر در آینده وجود دارد، اما در حال حاضر درمان یا روش پیشگیری کننده قطعی از این بیماری وجود ندارد و داروهای مورد استفاده برای این بیماران کنترل کننده است.
فوق تخصص مغز و اعصاب با اشاره به نحوه تعامل و مراقبت از بیماران مبتلا به آلزایمر تصریح کرد: یکی از تاثیرگذارترین عوامل در فرایند درمان بیماران مبتلا به آلزایمر، نحوه تعامل دیگر افراد با این بیماران است و ممکن است اطرافیان این بیماران به علت نداشتن آگاهی از ماهیت بیماری و عوارض آن، رفتار درستی با این بیماران نداشته باشند.
شیخی‌نیا با بیان اینکه نحوه رفتار با بیماران مبتلا به آلزایمر قسمت مهم درمان است، ادامه داد: در واقع آگاه بودن خانواده و اطرافیان فرد مبتلا به این بیماری و داشتن خانواده حمایتگر می‌تواند نقش اساسی در درمان بیماران داشته باشد و خانواده این افراد در نخستین گام باید نسبت به افزایش آگاهی خود در ارتباط با بیماری، علائم و عوارض آن و نحوه برخورد با فرد درگیر با آلزایمر اقدام کنند.
چهارچوبی امن برای بیماران
وی گفت: بیماران مبتلا به آلزایمر ممکن است سوالات تکراری بپرسند، از همین رو اطرافیان این افراد باید صبوری داشته باشند و با صبر و حوصله به سوالات پاسخ دهند و آنها را راهنمایی کنند، همچنین بیماران مبتلا به آلزایمر ممکن است منزوی شوند و اطرافیان آنها باید تمام توان خود را به کار بگیرند تا از انزوای بیماران جلوگیری کنند.
فوق تخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه تعامل، گفت‌وگو و همدلی بیماران مبتلا با آلزایمر با افراد آشنا در طول روز می‌تواند از منزوی شدن آنها جلوگیری کند، اضافه کرد: استرس و عوامل استرس‌زا این بیماران را دچار بهم‌ریختگی می‌کند و بیماران درگیر با آلزایمر دچار اختلال بیشتری در عملکرد خود می‌شوند.
شیخی‌نیا با بیان اینکه با توجه به تأثیر استرس روی بیماران آلزایمری، اطرافیان این افراد باید فراهم کردن محیط امن و بدون استرس برای این بیماران را مد نظر قرار دهند، افزود: خانواده این بیماران باید انتظار تغییرات خلقی را داشته باشند، چراکه ممکن است بیمار به طور ناگهانی بدبین شود یا پرخاشگری کند و دیگر افراد باید با آرامش شرایط را مدیریت کنند.
وی با بیان اینکه سبک زندگی در روند درمان بیماران مبتلا به آلزایمر مؤثر است، تصریح کرد: اطرافیان این افراد باید نسبت به فراهم کردن محیطی امن، بدون استرس، آشنا و ساده برای آنها اقدام کنند، وسایل باید در مکان مشخصی قرار گیرد و وسایل شکننده مانند شیشه و آینه و وسایل لیز نباید نزدیک این بیماران باشد.
محیط‌های ناشناخته؛ عاملی برای بهم‌ریختگی
فوق تخصص مغز و اعصاب با بیان اینکه نوشتن یک برنامه روزانه برای این افراد و عمل کردن طبق آن بر حفظ عملکرد بیماران مؤثر است، ادامه داد: در صورتی که برای این افراد برنامه روزانه نوشته و هماهنگی‌های آن با آنها انجام شود، این افراد می‌توانند فعالیت‌هایی را خود انجام دهند و این موضوع از انزوا و گوشه‌گیری آنها جلوگیری می‌کند.
شیخی‌نیا با بیان اینکه در صورتی که بیماران مبتلا به آلزایمر دارای بیماری زمینه‌ای دیگری مانند دیابت، چربی خون یا فشار خون هستند، باید بیماری آنها تحت نظر پزشک متخصص کنترل و درمان شود، گفت: هر مقدار که محل زندگی بیمار تغییر کمتری داشته باشد، برای بیمار بهتر است.
وی با بیان اینکه محیط‌های شلوغ و ناشناخته می‌تواند منجر به آشفتگی افراد مبتلا به آلزایمر شود، خاطرنشان کرد: این افراد توان یادگیری موضوعات جدید را ندارند و تغییر نکردن منزل یا برنامه روزانه زندگی آنها برای این افراد شرایط بهتری فراهم می‌کند.
بر این اساس، زندگی با افراد مبتلا به آلزایمر نیازمند محبت، صبر و فهمی عمیق از تغییرات آنها است و با ایجاد محیطی پر از محبت و امنیت، می‌توان به این بیماران کمک کرد تا با آرامش بیشتری روزگار خود را سپری کنند و ارتباطات مهربانانه و تلاش برای حفظ شادابی و خاطرات خوش گذشته، می‌تواند کیفیت زندگی این افراد را بهبود بخشد.
مهم‌ترین نکته در تعامل با افراد مبتلا به بیماری آلزایمر، پذیرش و درک شرایط این بیماران است و اطرافیان آنها باید با درک لحظات سردرگمی، پریشانی و اضطراب، همراه و پشتیبان بیماران باشند و و این عشق و همدلی است که حتی در سخت‌ترین روزها، به زندگی این بیماران نور و معنا می‌بخشد.
