به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، سالانه بر میانگین دمای کره زمین افزوده می‌شود و موضوع گرمایش جهانی به یکی از پربحث‌ترین موضوعات میان متخصصان و کارشناسان حوزه محیط زیست و تغییرات اقلیمی بدل شده است و همواره صاحب‌نظران این حوزه به دنبال دستیابی به راهکارهایی به منظور کاهش میانگین دمای کره زمین هستند.
اثرات گرم شدن کره زمین بی‌شمار است که نفوذ توده‌های گردوخاک به کشورها، طوفان، آتش‌سوزی، خشکسالی، افزایش سطح دریا و کاهش منابع مواد غذایی تنها بخشی از پیامدهای افزایش دمای کره زمین محسوب می‌شود.
کارشناسان از نمونه‌های گذشته الهام گرفتند که دود و ذرات آتشفشانی با پوشاندن جو، زمین را خنک می‌کردند، آنها معتقدند گرد الماس در استراتوسفر می‌تواند نور خورشید را منعکس کند و گرما را کاهش دهد.
در مبارزه با گرمایش جهانی، دانشمندان راه‌حل‌های بحث‌برانگیز ژئومهندسی از جمله ریختن آهن به اقیانوس‌ها و پرتاب آینه‌ها به فضا برای خنک کردن سیاره را بررسی کردند؛ یکی از پیشنهادات، یک روش مهندسی زمین خورشیدی است که به تزریق آئروسل استراتوسفری معروف است که شامل اسپری کردن ذرات معلق در هوا به داخل استراتوسفر برای ایجاد یک اثر خنک کننده شبیه به زمستان آتشفشانی برای کاهش اثر خورشید است.
در گذشته فوران‌های آتشفشانی میلیون‌ها تن دی‌اکسید گوگرد را در استراتوسفر آزاد می‌کردند، جایی که آئروسل‌های سولفات از طریق واکنش با بخار آب و سایر گازها تشکیل می‌شدند، آئروسل‌ها، نور خورشید را به فضا بازتاب دادند و زمستان‌های آتشفشانی ایجاد کردند و دانشمندان با الهام از آن رویداد، تزریق آئروسل‌های سولفات را به جو در نظر گرفتند.
با این حال آنها دریافتند که تزریق گوگرد مصنوعی می‌تواند منجر به باران اسید سولفوریک شود، به لایه ازن آسیب برساند و الگوهای آب و هوا را در پایین اتمسفر مختل کند، از این رو هفت ماده دیگر را مورد آزمایش قرار دادند که گرد الماس هم یکی از آنها بود.
نتایج نشان داد که ذرات الماس در انعکاس تشعشعات بسیار مؤثر هستند و می‌توانند برای مدت طولانی‌تری بدون تجمع در هوا باقی بمانند و کارشناسان تغییرات اقلیمی می‌گویند تزریق سالانه پنج میلیون تن گرد الماس به استراتوسفر می‌تواند دمای زمین را ۱.۶ درجه کاهش دهد و به طور بالقوه از گرمایش جهانی بکاهد.
کاهش ۳ درجه‌ای دما با رنگ خاکستری خیابان‌های لس آنجلس
برای مقابله با امواج گرما، فعالیت‌ها و اقدامات متعددی مد نظر کشورها قرار گرفته است و شهر لس آنجلس خیابان‌های خود را با رنگ CoolSeal به رنگ خاکستری روشن نقاشی می‌کند که این تا سال ۲۰۳۸ درجه حرارت LA را سه درجه کاهش می‌دهد، همچنین شهر نیویورک بیش از ۶.۷ میلیون سقف را با یک پوشش بازتابنده سفید نقاشی کرده است.
محققان می‌گویند سقف‌های سفید دما را ۲.۶ درجه فارنهایت کاهش می‌دهد، اما همچنین باعث کاهش بارندگی یا کاهش دما می‌شوند و در زمستان به گرمایش بیشتری نیاز دارند.
چین با ۳۰ شهر اسفنجی جدید با سیلاب مبارزه خواهد کرد؛ این کشور در سال ۲۰۱۵، ابتکار شهر اسفنجی را آغاز کرد، دولت برای ایجاد پروژه‌های استفاده مجدد از آب ۱۲ میلیارد دلار اعتبار تأمین کرده است و تا سال ۲۰۲۰، این کشور می‌خواهد ۸۰ درصد از شهرهای چین از سه چهارم آب باران خود استفاده مجدد کند که این پروژه همزمان خسارت سیل و خشکسالی را کاهش می‌دهد.
شهر میامی بیچ، فلوریدا برای مقابله با بالا آمدن سطح دریا یک برنامه پنج ساله و ۵۰۰ میلیون دلاری برای کارهای عمومی راه‌اندازی کرد که این برنامه جاده‌ها را بالا می‌برد، پمپ‌ها را نصب می‌کند و اتصالات فاضلاب را دوباره از بین می‌برد تا از سیلاب در هنگام جزر و مد جلوگیری کند.
کلمبیا نیز در حال تولید گیاهان قهوه مقاوم در برابر قارچ و آفات است و گرم شدن کره زمین باعث اختلال در چرخه رشد، ضعیف شدن گیاهان و باز نگه داشتن آنها در برابر آفات می‌شود.
توافقنامه آب و هوای پاریس؛ بزرگ‌ترین برنامه برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای
بزرگ‌ترین برنامه برای کاهش انتشار گازهای گلخانه‌ای توافقنامه آب و هوای پاریس است، در هجدهم دسامبر ۲۰۱۵، ۱۹۶ کشور توافق کردند که گرم شدن کره زمین را به دو درجه سانتیگراد بالاتر از سطح ۱۸۸۰ محدود کنند که برای دستیابی به این هدف، انتشار گازهای گلخانه‌ای جهانی باید تا سال ۲۰۵۰ به صفر برسد، اما پس از آن کشورها برای ۱.۵ درجه سانتیگراد توافق کردند.
ساعت آب و هوا نشان می‌دهد که با نرخ فعلی، طی ۱۵ سال به این سطح خواهیم رسید و در صورت رسیدن به این هدف، جهان ۳۰ تریلیون دلار پس‌انداز خواهد کرد که این رقم نمایانگر بهره‌وری از دست رفته، افزایش هزینه‌های مراقبت‌های بهداشتی و کاهش تولیدات کشاورزی است.
تعهدات فعلی آب و هوا برای دستیابی به اهداف توافقنامه پاریس کافی نیست و این احتمال وجود دارد که گرمایش جهانی از ۱.۵ درجه سانتیگراد بگذرد، اما مشخص نیست که تا چه اندازه افزایش دما وجود خواهد داشت.
هدف جهانی مبنی بر توافقنامه پاریس و محدود شدن میانگین افزایش دمای جهانی به ۱.۵ درجه سانتیگراد نسبت به هدف پیشین، به‌عنوان یک هدف بلندپروازانه‌تر یاد می‌شود و دست یافتن به این هدف باعث جلوگیری از اثرات مخرب تغییرات آب و هوایی از جمله موج‌های گرمایی شدید، خشکسالی، طوفان و همچنین بالا آمدن سطح آب دریاها و اختلال در اکوسیستم خواهد شد.
بر اساس تحقیقات جدید، پیش‌بینی می‌شود که گرمایش جهانی از آستانه تعیین شده در توافقنامه پاریس در سال ۲۰۱۵ فراتر رود، اما مشخص نیست که تا چه اندازه این افزایش دما رخ می‌دهد و تنها راه برای به حداقل رساندن میزان افزایش دمای زمین این است که کشورها تعهدات کاربردی‌تر و جدی‌تری را نسبت به آب‌وهوای جهانی اتخاذ کنند و اقتصاد خود را با سرعت بیشتری کربن‌زدایی کنند، این عمل به کاهش یافتن مدت زمانی که سیاره زمین گرم‌تر می‌شود، کمک می‌کند.
