به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، محمدحسین رامشت بعد از ظهر امروز _شنبه بیست‌وهشتم_ در نشست تخصصی بحران آب و بررسی مسئله زاینده رود اصفهان در پاسخ به این سوال که در سال ۲۰۵۰ چه مسئله‌ای برای اصفهان چالش خواهد بود؟ اظهار کرد: اینکه در سال‌های آینده فرونشست، آلودگی هوا، آب و مسائلی از این قبیل مسئله اصفهان خواهد بود یا خیر به بازنگری علمی نسبت به مفاهیم باز می‌گردد.
وی افزود: در واقع رفع بسیاری از مشکلات، وابسته و تحت تأثیر مسائل دیگری است، برای مثال مسئله آب تنها وابسته به مدیریت آب رودخانه نیست و تحت تأثیر مسائل دیگری نیز قرار دارد؛ بنابراین اگر پژوهشگران و مسئولان جامعه این توانمندی را نداشته باشند که مشکل و معضل موجود را به مسئله تبدیل کنند، نمی‌توانند راه حل مطلوب آن را پیدا کنند.
دکترای جغرافیای طبیعی عنوان کرد: تمام تحقیقات انجام شده درباره فرونشست با روشی تحت عنوان تداخل‌سنجی راداری انجام شده است که با مقایسه عکس‌های راداری در بازه‌های زمانی مختلف می‌توان اندازه این فرونشست‌ها را بررسی کرد؛ با مقایسه میزان فرونشست‌ها و کاهش آب‌های زیرزمینی این موضوع مطرح شده است که با افزایش برداشت آب‌های زیرزمینی، میزان فرونشست افزایش پیدا کرده است، اما این جای اشکالی است که به این تحقیقات وارد شده است.
رامشت با اشاره به اشکال دیگر در تحقیقات انجام شده ادامه داد: بعضی از محققان نیز میزان فرونشست در دشت‌های مهیار اصفهان، ماهی دشت، رشت و اردبیل را مقایسه کردند و متوجه شدند تمام این دشت‌ها دچار فرونشست شده‌اند، بر این اساس اگر برداشت آب موجب فرونشست می‌شد نباید چنین پدیده‌ای در رشت یا اردبیل رخ می‌داد و این نشان‌دهنده بروز اشتباهی علمی در این موضوع است.
وی با تاکید بر اینکه اگر پدیده‌ای به اشتباه شناسایی شود، راه حل اشتباهی برای آن تدبیر خواهد شد، خاطرنشان کرد: بنا بر دلایل موجود اینکه گفته می‌شود فرونشست دشت‌های ایران به علت برداشت آب‌ها است، قضیه‌ای قابل انکار است.
عضو هیئت علمی دانشگاه اصفهان با اشاره به وضعیت کمبود آب و طرح‌های انجام شده در سال‌های اخیر اضافه کرد: با استناد به گزارش‌های موجود، در سال‌های آینده با کمبود آب مواجه خواهیم شد، بنابراین موضوع این است که باید تأمین آب از طریق شبکه‌ای سراسری تأمین شود.
رامشت با اشاره به فروش حجمی آب در سال‌های گذشته تاکید کرد: مشکل زاینده رود و محیط‌زیست نیاز به راهکارهای مدیریتی دارد و تنها با همکاری مهندسان آب ممکن نیست؛ باید به صورت شبکه‌ای مقدار توزیع و مصرف آب برنامه‌ریزی و تدبیر شود و به عبارتی ایجاد شبکه آب سراسری در کشور راهکاری برای رفع مشکل آب است.
