مرتضی پایه‌شناس کارگردان «گلوله باران» گفت: در این مستند نمی‌خواستم دخالتی در شکل دادن حس مخاطب نسبت به شخصیت‌ها و رویدادها داشته باشم.
به گزارش آرونو ، طبق گزارش رسیده، مستند «گلوله باران» شنبه ۱۹ شهریورماه در سوله هفت و هشت نمایش داده شد. حاضران پس از نمایش فیلم در نشستی صمیمی با فیلمساز، نظر خود را درباره این مستند بیان کردند.
مرتضی پایه شناس در پاسخ به سوال یکی از حاضران درباره نقش خود به عنوان تدوینگر فیلم گفت: من سعی کردم عصاره صحنه را ارائه بدهم. سعی کردم چیزی خارج از آنچه اتفاق افتاده را وارد فیلم نکنم. ما به دلیل شرایط تصویربرداری، فقط از یک سمت ماجرا، اطلاع داریم و آن سو غایب است. با چیدمانی که در ذهن داشتم، سعی کردم آن فضا را به مخاطب منتقل کنم.
این کارگردان در پاسخ به سوالی درباره این که چرا از موسیقی استفاده نکرده گفت: اگر دقت کرده باشید حتی در تیتراژ هم از موسیقی استفاده نکردم، سعی کردم حس صحنه و فیلم، خالص باشد و می خواستم مخاطب این حس را نداشته باشد که من، می خواهم چیزی را به او القا کنم. موسیقی برای من، این طور است که گویا می‌خواهد به من چیزی را منتقل کند. «گلوله باران» درباره آدم‌هایی است که در مخمصه گیر کرده‌اند و این واکنش‌ها را دارند. قطعا افرادی دیگر در چنین موقعیتی حس و حال و تجربه دیگری داشتند. من، بدون آنکه دخالتی در چیزی داشته باشم، تماشاگر را دعوت به دیدن این فضا می‌کنم.
کارگردان «فیلم ناتمامی به دخترم سمیه» در بخش دیگری از این جلسه پس از سخنان یکی از حاضران که «گلوله باران» را مستندی محض و درخشان خواند، گفت: شما با فیلمی مواجهید که ساخته شده، اما ساخته شدن آن ساده نبوده است. حالا می شود درباره بخش‌های مختلف آن صحبت کرد اما زمانی که من آن را می ساختم، نگاهی متفاوت به این موضوع داشتم. برای من ساخت این فیلم یک جور بندبازی بود. من از دید خودم سعی کردم، اعتدال را در فیلم رعایت کنم، یعنی فیلم نه خیلی بلند باشد، نه کوتاه. نه خیلی به پیرامون بپردازد نه غرق در شخصیت‌ها شود.
مرتضی پایه شناس ادامه داد: در «فیلم ناتمامی برای دخترم سمیه» به این اعتقاد داشتم که روایت و داستانگویی در سینمای مستند مهم است. هنوز این عقیده را دارم. اما زمان ساخت «گلوله باران» این حس را داشتم که ارزش یک فیلم مستند به امکان زیستن یک تجربه است که برای مخاطب ایجاد می‌کند. مستندساز این امکان را برای بیننده فراهم می‌کند، که لحظه‌هایی غیرممکن یا سخت را زندگی کند.
وی گفت: من دوست داشتم دوربین را در این مخصمه نگه دارم و به مخاطب بگویم، چند دقیقه اینجا بمان! سرت را خم کن و این لحظه‌ها را ببین. خودت را در این موقعیت فرض کن. امیدوار بودم بتوانم این حس را در مخاطب به وجود بیاورم که با این شخصیت‌ها همراه شود.
پایه شناس درباره تجربه حضور فیلمش در جشنواره مسکو گفت: استقبال خوبی از نمایش این فیلم و مستند «هجده هزار پا» در جشنواره فیلم مسکو شد. آنجا خانمی از ارمنستان گفت که این حس که در شخصیت‌ها وجود دارد را تجربه کرده، چون تجربه جنگ، درگیری و ترس و تردید را داشته است.
این فیلمساز ادامه داد: شنیدن این واکنش‌های متفاوت برای من لذت بخش است و گمان می کنم به هدفم درباره این فیلم رسیده‌ام. همین که شما درباره شخصیت‌ها صحبت می‌کنید، برای من جذاب است. به نظرم فیلم این فرصت را به وجود آورده که شما با شخصیت‌ها و رویداد، همراه شوید.
«گلوله باران» به کارگردانی مرتضی پایه شناس، در سایت هاشور اکران آنلاین شده است.
انتهای پیام
