به گزارش خبرنگار اقتصادی خبرگزاری مجله آرونو، زهرا سادات زرآبادی با طرح این پرسش که آیا بندهای 6 گانه ماده 52 قانون برنامه هفتم توسعه می تواند ما را به بازآفرینی شهری در بافت‌های فرسوده رهنمون سازد، اظهار کرد: نگاهی وجود دارد به نحوی که دستگاه‌های متولی را برای دستیابی به ساخت 500 هزار واحد در انتهای کار به سوی عددسازی و آمارسازی هدایت می‌کند.
وی ادامه داد: اگر قرار است ما یک مدل عملیاتی داشته باشیم، دقیقاً باید چه سازوکاری را پیش‌بینی کنیم؟
وی با اشاره به تاکید بند اول مبنی بر تشویق مالکان به مشارکت در نوسازی بافت فرسوده (معاوضه کلید به کلید) افزود: آیا 40 درصد تخفیفی که در برنامه دیده شده پشتوانه علمی و کارشناسی دارد؟ آیا از لحاظ اقتصادی توجیه‌پذیر است؟ یا اینکه آیا مدلی تاکنون اجرا شده باشد وجود دارد؟
رئیس دانشکده هنر و معماری دانشگاه آزاد اسلامی واحد علوم تحقیقات با اشاره به بند دوم مبنی بر برقراری احکام و قوانین حمایتی در بافت‌های فرسود، گفت:بافت‌های فرسوده کشور در شهرهای گوناگون ویژگی‌های مختلفی دارد، شاید قوانین موجود در شهر تهران مطابقت داشته باشد ولی آیا در شهرهای کوچک نیز همین گونه است؟
به گزارش مجله آرونو، بر اساس قانون برنامه هفتم توسعه کشور باید سالانه 100 هزار واحد مسکونی به صورت ( نوسازی، مقاوم سازی، مرمت) در بافت‌های فرسوده احیا شود. در مجموع طی این برنامه بایستی 500 هزار واحد در بافت فرسوده و ناکارآمد بازسازی، مقاوم‌سازی و مرمت شود.
انتهای پیام/
