سیدموید علویان در گفت‌وگو با خبرنگار مجله آرونو با بیان اینکه اگر در خانواده یک فرد ناقل هپاتیت وجود داشته باشد، امکان انتقال بیماری به سایر افراد خانواده وجود دارد، اما این امر نیاز به تماس مداوم و طولانی دارد، اظهار کرد: نحوه انتقال بیماری هپاتیت از طریق ورود خون فرد ناقل هپاتیت B به مخاط یا خون فرد سالم است.
وی افزود: گرچه ویروس هپاتیت B در مایعات مختلف بدن مانند بزاق، مایع شیار لثه‌ای، ادرار و شیر مادر دیده شده است، اما تا به امروز تنها خون و بزاق می‌تواند بیماری را انتقال دهد و در گزارش سازمان جهانی بهداشت تنها مایع دارای قابلیت انتقال هپاتیت بی، خون است.
رئیس انجمن مطالعات کبدی ایران (هپاتیت)، استاد دانشگاه و فوق تخصص گوارش و کبد با بیان اینکه از نظر تئوری عطسه کردن و وارد شدن ذرات دهان فرد آلوده به چشمان فرد سالم می‌تواند سبب انتقال بیماری شود، تصریح کرد: به همین دلیل هنگام عطسه کردن باید مقابل دهان با دستمال پوشانده شود، البته در صورت واکسیناسیون هپاتیت بی، به صورت بی‌خطر می‌توان با فرد مبتلا به هپاتیت B زندگی و معاشرت کرد.
علویان با اشاره به اینکه باید توجه داشت که به خاطر انتقال عفونت در دوران نوزادی امکان ابتلای خواهران و برادران از مادر مبتلا وجود دارد و به همین دلیل پیشنهاد می‌شود اعضای خانواده فرد مبتلا از نظر سلامت بررسی شوند، ادامه داد: انتقال هپاتیت B از طریق مادر مبتلا به نوزاد و انتقال بیماری از طریق خون و فرآورده‌های خونی از جمله مهمترین راه‌های انتقال هپاتیت B به شمار می‌رود.
وی گفت: ارتباط با بیماران یا خون آنها، خالکوبی، حجامت غیر بهداشتی و تاتو کردن، داشتن اعتیاد تزریقی، انجام اقدامات دندانپزشکی در مراکز غیربهداشتی و انتقال از طریق نیش بعضی حشرات نادر، از جمله دیگر راه‌های انتقال بیماری هپاتیت B محسوب می‌شود.
رئیس انجمن مطالعات کبدی ایران (هپاتیت)، استاد دانشگاه و فوق تخصص گوارش و کبد با بیان اینکه افراد باید توجه داشته باشند که ویروس‌های هپاتیت B در اثر برخوردهای ساده روزانه مانند صحبت کردن ،دست دادن، بوسیدن، در آغوش گرفتن یا در مکان‌هایی مانند استخر منتقل نمی‌شود، اضافه کرد:بیماری هپاتیت B می‌تواند بدون علامت باشد یا علائمی بسیار شدید همراه با درگیری شدید کبدی ایجاد کند ، به طور معمول پس از ورود ویروس‌ها به بدن فرد و پس از یک دوره نهفتگی، علائمی مانند سرماخوردگی از جمله ضعف، خستگی ، احساس کسالت ، بی‌اشتهایی ، تب ، درد عضلات ، التهاب مفاصل و بثورات پوستی ممکن است ایجاد شود.
