به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، علائم خاصی در بیشتر افراد مبتلا به تب دنگی بروز پیدا نمی‌کند و در عرض یک تا دو هفته بهبود پیدا می‌کنند؛ البته تب دنگی شدید می‌تواند به ندرت منجر به مرگ شود؛ علائم این بیماری ممکن است با سایر بیماری‌ها مانند آنفلوانزا اشتباه گرفته شود، قابل توجه است که علائم تب دنگی به طور معمول چهار تا ۱۰ روز پس از گزش توسط پشه آلوده شروع می‌شود و دو تا هفت روز به طول می‌انجامد.
علائم تب دنگی چیست؟
تب دنگی توسط ویروس دنگی ایجاد می‌شود؛ در سیستم علمی که ویروس‌ها را دسته‌بندی و نام‌گذاری می‌کند، ویروس دنگی را در خانواده «فلاوی ویرید» قرار داده و از جنس «فلاوی ویروس» می‌دانند؛ دیگر ویروس‌ها نیز از همین خانواده‌اند و باعث بیماری انسان‌ها می‌شوند؛ برای مثال «ویروس تب زرد»، «ویروس نیل غربی»، «ویروس التهاب مغز یا آنسفالیت سنت‌لوئیس»، «ویروس آنسفالیت ژاپنی»، «ویروس آنسفالیت منتقل شده از ساس»، «بیماری جنگل کیاسانور» و «ویروس تب هموراژیک اُمسک» از خانواده فلاوی ویرید هستند، بیشتر این ویروس‌ها از طریق پشه و ساس پخش می‌شوند.
علائم تب دنگی ممکن است شامل تب بالای ۴۰ درجه سانتیگراد، سردرد شدید، درد پشت چشم، دردهای عضلانی و مفاصل، حالت تهوع، استفراغ، تورم غدد و کهیر باشد، همچنین علائم تب دنگی شدید اغلب پس از بهبود تب ظاهر می‌شود و شامل درد شدید شکم، استفراغ مداوم، تنفس سریع، خونریزی لثه یا بینی، خستگی، بی قراری، وجود خون در استفراغ یا مدفوع، تشنگی زیاد، پوست رنگ پریده و سرد و احساس ضعف است.
علائم تب دنگی در کودکان شامل تب بالا، سردرد شدید، درد عضلانی و مفصلی، خستگی و ضعف شدید، تهوع و استفراغ، درد شکمی، پوست خارش‌دار و راش، خونریزی از لثه‌ها، بینی یا پوست است.
۲ نوع آزمایش برای تب دنگی وجود دارد
به‌طور کلی دو نوع آزمایش تب دنگی وجود دارد، در آزمایش‌های آنتی‌بادی نمونه خون شما را مورد بررسی قرار می‌گیرد، در این آزمایش پزشکان پروتئین‌هایی که در مقابله با این ویروس از بدن شما محافظت می‌کنند را مورد بررسی قرار می‌دهند؛ در نظر داشته باشید زمانی که شما به این بیماری مبتلا شوید، بدن شما آنتی‌بادی‌های خاصی را برای مبارزه با تب دنگی تولید می‌کند، بنابراین آزمایش زمانی دقیق است و نتایجی درست نشان می‌دهد که چهار روز پس از شروع علائم، آن را انجام دهند.
آزمایش‌های مولکولی نیز در تشخیص این بیماری مؤثر است، به طور معمول در این آزمایش‌ها موارد ژنتیکی از ویروس دنگی در خون شما مشخص شده و می‌توانند نشان‌دهنده مبتلا شدن شما به این ویروس باشد؛ آزمایش پی‌سی‌آر نوعی آزمایش مولکولی است که برای بررسی این بیماری مورد استفاده قرار می‌گیرد، این آزمایش را در هفت روز نخست پس از شروع علائم در بدن می‌توان انجام داد؛ آزمایش پی‌سی‌آر می‌تواند وجود این ویروس را به همراه ویروس‌های دیگری که پشه‌ها حمل می‌کنند به راحتی مورد بررسی قرار دهد؛ این ویروس‌ها به طور معمول در مکان‌هایی که تب دنگی شایع هستند، وجود دارد.
به طور معمول آزمایش تب دنگی برای تشخیص ویروس دنگی در بدن افراد است، این آزمایش بیشتر برای افرادی استفاده می‌شود که علائم مربوط به تب دنگی را دارا هستند، در طی آزمایش تب دنگی اگر مشکوک به این ویروس باشید، آزمایش خون برای بررسی‌های بیشتر انجام می‌شود، سپس متخصص مراقبت‌های بهداشتی با استفاده از یک سوزن کوچک از رگ‌های بازوی شما نمونه خون می‌گیرد و پس از وارد کردن سوزن مقدار کمی خون در یک لوله آزمایش جمع‌آوری می‌شود.
جواب منفی آزمایش می‌تواند نشان‌دهنده وجود ویروس دنگی در خون باشد، اما مقدار آن به حدی نیست که تشخیص آن در آزمایش ممکن باشد، بنابراین به طور معمول آزمایش آنتی‌بادی را برای تأیید عدم ابتلاء به این بیماری توسط پزشک تجویز می‌شود.
راه‌های انتقال تب دنگی
تب دنگی از راه‌های گوناگونی امکان انتقال به دیگران را دارد که از این موارد می‌توان به نیش پشه‌های ناقل اصلی این ویروس شامل گونه‌های Aedes aegypti و Aedes albopictus اشاره کرد، وقتی یک پشه آلوده به ویروس دنگی فردی را نیش بزند، ویروس وارد جریان خون او شده و می‌تواند منجر به ابتلاء به تب شود؛ پشه‌های آئدس با نیش زدن یک فرد مبتلا به دنگی، ویروس را می‌گیرند و سپس با نیش زدن افراد دیگر موجب انتقال آن می‌شود.
در بعضی موارد نادر، ویروس دنگی ممکن است از مادر باردار به جنین و هنگام زایمان به نوزاد منتقل شود، همچنین انتقال ویروس دنگی از طریق انتقال خون آلوده یا پیوند اعضا نیز گزارش شده است.
دنگی در مناطقی از جهان که آب‌وهوای گرمسیری و نیمه‌گرمسیری دارد شایع‌تر است، به عنوان مثال این ویروس در آمریکای جنوبی و مرکزی کارائیب از جمله پورتوریکو، جزایر ویرجین، ایالات متحده، آسیای خاورمیانه، جزایر اقیانوس آرام و آفریقا بسیار شدت گرفته است؛ طبق اظهارات اخیر مقامات وزارت بهداشت ایران، میزان ابتلاء به تب دنگی در ایران افزایش یافته و افراد باید مراقبت‌های لازم برای جلوگیری از گزش توسط پشه آئدس که ناقل تب دنگی است را مدنظر داشته باشند.
برای پیشگیری از انتقال این بیماری نباید پشه‌ها با انسان در ارتباط باشند؛ استفاده از مواد دفع‌کننده پشه مانند افشانه‌ها می‌تواند به کاهش نیش پشه‌ها کمک کند، همچنین استفاده از لباس‌های بلند و تهیه پشه‌بند در مناطق پرخطر و نصب توری‌های مناسب بر روی پنجره‌ها و درب‌ها برای جلوگیری از ورود پشه‌ها به داخل منازل نیز توصیه می‌شود.
برای بیماری تب دنگی درمان خاصی وجود ندارد، بیشتر موارد این بیماری را می‌توان در خانه با داروهای مسکن درمان کرد؛ همچنین می‌توان با نوشیدن آب و مایعات فراوان، استراحت کافی، مصرف استامینوفن، تغذیه مناسب علائم این بیماری را کاهش داد.
همچنین بهتر است قبل از ابتلاء به این بیماری، مانع بروز علائم آن در بدن شد، اجتناب از نیش پشه و انجام واکسیناسیون دو راه اصلی برای محافظت از خود در برابر دنگی است، واکسن دنگی تنها در صورتی توصیه می‌شود که فرد در گذشته نیز به این بیماری مبتلا بوده است، چرا که در آینده امکان پدید آمدن سویه‌های جدید آن امکان دارد.
