به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، توافق‌پذیری یکی از جنبه‌های مهم شخصیتی است که تأثیر بسیاری بر روابط و تعاملات اجتماعی دارد؛ این ویژگی به معنای تمایل فرد به همدلی، همکاری و سازگاری با دیگران است و افرادی که توافق‌پذیری بالایی دارند، به‌طور معمول در ایجاد روابط مثبت و پایدار موفق‌تر هستند، در حالی که سطح پایین این ویژگی می‌تواند منجر به چالش‌هایی در روابط شود.
افراد با توافق‌پذیری بالا، به‌طور معمول خوش‌قلب‌تر، دلسوزتر و قابل‌اعتمادتر هستند، به احساسات و نیازهای دیگران اهمیت می‌دهند و سعی می‌کنند تعارضات را با گفت‌وگو و درک متقابل حل کنند، این افراد در محیط‌های گروهی به خوبی عمل می‌کنند و به‌دلیل رفتار دوستانه و سازگاری که دارند، مورد احترام و محبوبیت بیشتری قرار می‌گیرند.
در مقابل، افرادی که توافق‌پذیری کمتری دارند، ممکن است بیشتر انتقادی یا رقابت‌جو باشند و این افراد گاهی به نیازها و احساسات دیگران بی‌توجه هستند و ممکن است رفتار آن‌ها از نظر دیگر افراد سرد یا غیرهمکارانه به نظر برسد، در واقع این ویژگی می‌تواند در شرایطی که نیاز به همکاری و تعامل وجود دارد، موجب ایجاد تنش و سوءتفاهم شود.
توافق‌پذیری؛ اصلی برای همکاری، همراهی و هماهنگی / افرادی که توافق‌پذیری پایینی دارند، خودخواه‌تر و خودمحورتر هستند
مجتبی ناجی، روانشناس و مشاور خانواده در گفت‌وگو با خبرنگار مجله آرونو با بیان اینکه ارتقای مهارت‌های بین فردی از جمله توافق‌پذیری و سازگاری می‌تواند به ایجاد همکاری و هماهنگی اجتماعی بیشتر میان افراد کمک کند، اظهار کرد: روانشناسان پنج ویژگی را در شخصیت افراد بررسی می‌کنند که افراد از نظر این پنج ویژگی، با یکدیگر متفاوت هستند.
وی افزود: یکی از پنج ویژگی مذکور، میزان موافقت و توافق‌پذیری در افراد است که این ویژگی در برخی افراد بیشتر و در برخی افراد کمتر است، افرادی که از نظر توافق‌پذیری سطح بالاتری دارند، از نظر همکاری و همراهی، هماهنگی بیشتری با دیگر افراد دارند و افرادی که سطح پایین‌تری دارند، افرادی هستند که اهل رقابت بیشتری هستند و خودخواهی و خودمحوری نیز در آن‌ها دیده می‌شود.
روانشناس و مشاور خانواده با بیان اینکه زمانی که افراد ارتباطات اجتماعی برقرار می‌کنند، سطح توافق‌پذیری به کمک آن‌ها می‌آید، تصریح کرد: زمانی که افراد قصد دارند فعالیتی جمعی انجام دهند یا عضو یک گروه هستند، در صورتی که توافق‌پذیری ضعیفی داشته باشند، نمی‌توانند فعالیت‌ها را به‌درستی انجام دهند.
محبوبیت اجتماعی بیشتر افراد دارای توافق‌پذیری بالاتر / تأثیر توافق‌پذیری در زندگی مشترک
ناجی با بیان اینکه در تفریح جمعی و فعالیت‌های گروهی، افرادی که توافق‌پذیر نیستند، رنج بسیاری را تحمل می‌کنند، ادامه داد: این افراد همواره ساز مخالف می‌زنند و نمی‌توانند دیگران را با خود همراه کنند و به‌طور معمول، افرادی که سطح توافق‌پذیری آن‌ها از میزان متوسط بالاتر است، مشکلات دیگری را تجربه می‌کنند.
وی با بیان اینکه هرچه سطح توافق‌پذیری در افراد به میزان متوسط و نرمال نزدیک‌تر باشد، محبوبیت اجتماعی بالاتری دارند و دوست‌داشتنی‌تر هستند، گفت: در این افراد میزان همدلی، دلسوزی و درک احساسات و افکار دیگر افراد بالاتر است و اهمیت این ویژگی شخصیتی به‌ویژه در زندگی مشترک بیشتر احساس می‌شود.
روانشناس و مشاور خانواده با اشاره به اینکه زوجینی که همدلی بیشتری با یکدیگر دارند، توافق‌پذیری بالاتری دارند، اضافه کرد: در صورتی که میزان توافق‌پذیری در زوجین پایین باشد، میزان تعارضات و تنش‌های میان زوجین بیشتر می‌شود و به‌طور کلی، افراد توافق‌پذیر در روابط خانوادگی و شغلی و حتی در محل زندگی خود، شرایط بهتری را تجربه می‌کنند.
توافق‌پذیری بالا به‌طور معمول به ایجاد روابط نزدیک‌تر و صمیمی‌تر کمک می‌کند، چراکه افراد با این ویژگی تمایل دارند از بروز تعارضات جلوگیری کنند و برای حفظ ارتباطات خود تلاش بیشتری به خرج دهند، اما با این حال در صورتی که این ویژگی بیش از حد باشد، ممکن است فرد برای رضایت دیگران از خواسته‌ها و نیازهای خود چشم‌پوشی کند که به مرور منجر به احساس خستگی یا نارضایتی شود.
گاهی اوقات افرادی که توافق‌پذیری کمتری دارند، در بیان نظرات و خواسته‌های خود موفق‌تر هستند و در تصمیم‌گیری‌ها کمتر تحت تأثیر دیگران قرار می‌گیرند و باید توجه داشت که داشتن رفتار متعادل، کلید موفقیت در روابط فردی و اجتماعی است.
به‌طور کلی، داشتن سطح متعادل از توافق‌پذیری به افراد کمک می‌کند تا نیازهای خود را در نظر بگیرند و روابط سازنده‌ای با دیگران داشته باشند و رعایت این تعادل منجر به ایجاد ارتباطات سالم‌تر و پایدارتر می‌شود.
