یک روانشناس با اشاره به گریه و اصرار برخی کودکان در بیرون از خانه برای خرید اسباب بازی و چگونگی برخورد والدین در چنین مواقعی، گفت: در شرایطی که کودک گریه می‌کند اما به خود آسیبی نمی‌زند و فقط اصرار به خریدن چیزی دارد، والدین باید تماس فیزیکی و کلامی خود را با کودک قطع و به او بی‌توجهی کنند.
گوهریسنا انزانی در گفت‌وگو با آرونو ، با بیان اینکه بعضا وقتی کودکان از درون خانواده ها توجهی برای بازی و سرگرمی از سوی والدین کسب نکرده باشند برای سرگرمی اصرار به خرید وسایل و اسباب بازی بیشتر دارند، اظهار کرد: در چنین شرایطی امکان دارد بچه ها برای رسیدن به خواسته خود و خریدن اسباب بازی مورد نظر جیغ، داد یا فریاد بکشند، گریه کنند و حتی برخی کودکان پا بر زمین می‌کوبند.
این روانشناس ادامه داد: در چنین شرایطی بعضا والدین خطاب به کودک می‌گویند که پول لازم برای خرید آن اسباب بازی را ندارند و توقع دارند کودک با شنیدن این جمله آرام شود. حال آنکه معمولا کودک بی‌توجه به این سخن به اصرار و گریه خود ادامه می‌دهد چراکه کودکان تفکر انتزاعی و پیامد اندیشی ندارند. درواقع کودکان درکی از زمان و شرایط والدین خود مثل اینکه آخر ماه است و حقوق والدین رو به اتمام است را ندارند و در چنین شرایطی والدین فقط باید از چند تکنیک ساده برای آرام کردن کودک استفاده کنند.
نظر کودک را به نقطه‌ای دیگر جلب کنید
به گفته وی، جلب کردن نظر کودک به نقطه‌ای دیگر و صحبت کردن با او می‌تواند در شرایط یاد شده به آرام کردن کودک کمک کند.
انزانی همچنین با تاکید بر اینکه در شرایط یاد شده والدین باید صبور باشند، خطاب به والدین توصیه کرد: والدین می‌توانند پیش از بیرون رفتن از خانه با کودک صحبت کنند و به او بگویند قرار نیست وقتی بیرون می‌رویم و از جلوی مغازه‌های اسباب بازی فروشی و غیره رد می‌شویم وسیله‌ای خریداری کنیم.
«بی‌توجهی»؛ بهترین تکنیک به شرطی که…
این روانشناس همچنین «بی‌توجهی» را بهترین تکنیک در زمانی که کودک اصرار به خریدن یک وسیله دارد و گریه می‌کند، معرفی کرد و توضیح داد: در شرایطی که والدین به همراه کودک بیرون از خانه هستند و کودک با عبور از مقابل مغازه‌ای اصرار به خریدن یک وسیله دارد و شروع به گریه می‌کند بهترین تکنیک بی‌توجهی است.
وی در عین حال تاکید کرد: زمانی که کودک اصرار دارد، لجبازی می کند، جیغ می‌کشد، گریه می‌کند و پا به زمین می‌کوبد اما صدمه و آسیبی به خود نمی‌زند یعنی برای مثال موهایش را نمی‌کند یا سرش را از شدت عصبانیت به جایی نمی‌کوبد؛ والدین باید نسبت به خواسته کودک بی‌توجهی کنند. یعنی در آن لحظه تماس فیزیکی و کلامی خود را با کودک قطع کنند اما در عین حال از دور مراقب او باشند. در این شرایط والدین باید در عین حالی که کودک را از دور زیر نظر دارند و مراقب هستند تا به هنگام تنهایی غریبه‌ای به او نزدیک نشود و به او آسیبی نرساند، کم کم از آن فضا دور شوند تا کودک پس از دست کشیدن از خواسته خود به آنها ملحق شود.
لیستی از موارد خوشحال کننده برای کودک تهیه و آن را جایگزین خواسته کودک کنید
انزانی همچنین درباره شرایطی که کودک بدون لجبازی، گریه، اصرار و بسیار صبورانه از والدین درخواست خرید وسیله‌ای را دارد نیز اظهار کرد: اگر کودک بدون لجبازی و گریه بلکه صبورانه خواسته خود را بیان می‌کند و انتظار خریدن اسباب بازی دارد، باید به او توجه کنیم. در چنین شرایطی والدین می‌توانند از تشویق های کلامی و غیر کلامی استفاده کنند تا کودک آرام شود. برای مثال والدین می‌توانند از قبل هدیه‌های کوچک نظیر یک برچسب با طرحی که کودک دوست دارد یا یک شکلات که کودک آن را دوست دارد، تهیه کرده و همراه خود داشته باشند و در چنین زمان‌هایی این هدایای کوچک را به او بدهند و او را شاد کنند. درواقع والدین می‌توانند لیستی از تشویق‌های کلامی و غیر کلامی نظیر رفتن به پارک، بازی کردن با کودک، انجام تفریحی که کودک دوست دارد، خوردن غذایی که کودک دوست دارد و یا دادن یک برچسب و شکلات به کودک را داشته باشند و در مواقعی که او درخواست خریدن اسباب بازی را دارد، یکی از موارد این لیست را جایگزین خواسته کودک کنند تا کودک خوشحال شود.
انتهای پیام
