یک روانشناس با بیان اینکه تلاش برای پیروزی یا شکست یکی از زوجین در بحثهای زن و شوهری بی مفهوم است، گفت: در بسیاری
مواقع، زوجین برای پیروزی در بحث و دعوای زن و شوهری مسائل گذشته را پیش کشیده و کاستیهای پیشین همسر در زندگی مشترک را نبش قبر میکنند تا اینگونه از این مسائل به عنوان شاهد و دالی بر بیگناهی خود استفاده کنند. حال آنکه پیروزی یک نفره در زندگی مشترک بیمفهوم است و زوجین در زندگی مشترک، یا هر دو شکست خورده و یا هر دو پیروز می شوند.
شبنم طلوعی در گفتوگو با آرونو ، کش دادن مسائل، سرد شدن رفتار زوجین با یکدیگر، جداکردن جای خواب زوجین از یکدیگر، نا امید شدن از رابطه و مرور جملههایی که همسر در حین دعوا مطرح کرده است را از جمله رفتارهای نادرست زوجین پس از بروز جر و بحث زن و شوهری عنوان و اظهار کرد: زوجین باید همواره و تحت هر شرایطی، حتی به هنگام دعوا کردن این امر را مد نظر داشته باشند که نباید به خانوادههای یکدیگر توهین کنند.
وی با اشاره به اینکه بسیاری از زوجین پس از بروز اختلاف، سفره غذا و جای خواب خود را از یکدیگر جدا میکنند و حتی تا مدتها به یکدیگر سلام هم نمی کنند، ادامه داد: زوجین حق ندارند چون با همسر دعوا کرده و از یکدیگر دلخور هستند؛ با هم سلام و خداحافظی نکنند. جدا کردن جای خواب و سفره غذا پس از برز اختلاف از دیگر کارهای ممنوعهای است که نباید زوجین پس از بروز اختلاف انجام دهند. تحت هر شرایطی اعضای خانواده باید با یکدیگر و در کنار یکدیگر غذا بخورند.
این روانشناس با یادآوری این نکته که بسیاری از زوجین به اشتباه در دعواهای زن و شوهری تلاش میکنند پیروز شوند و همسرشان را در موضع شکست قرار دهند و این در حالی است که باید زن و مرد هر دو برای پیروزی تلاش کنند، تصریح کرد: در راه این پیروزی بعضا زوجین به نبش قبر مشکلات پیشین روی می آورند و از این امر غافلاند که با تبدیل شدن این کار به عادت و دائما نبش قبر کردن مسائل، لوح سفید زندگی مشترک را لکه دار میکنند.
طلوعی همچنین در بخش دیگر سخنان خود به بیان نکات روانشناختی برای مدیریت لحظه بروز اختلاف با همسر پرداخت و با تاکید بر اینکه زوجین به هنگام دعوا تنها باید درباره مسائل مربوط به آن اختلاف مشخص صحبت کرده و از باز کردن مسائل کهنه پیشین در اختلاف جدید بپرهیزند، خطاب به زوجین توضیح داد: زن و شوهرها باید مد نظر داشته باشند که به هنگام بروز اختلاف و دعوا از کلماتی نظیر “همیشه” و یا “هیچ وقت” استفاده نکنند و دقیقا مشخص کنند گلهمند بودنشان برای چه اتفاق و زمانی است. برای مثال به جای بیان این جمله که “تو همیشه ناراحتی” باید مشخصا بگویند “تو از فلان روز و پس از بروز فلان اتفاق ناراحت هستی” و در عین حال در ابتدای جملات از ضمیر “من” استفاده کرده و بگویند ” من احساس میکنم که…” تا اینگونه همسر احساس متهم بودن نداشته و نیز انگیزه شنیدن ادامه سخنان را داشته باشد.
به گفته این روانشناس پایه سلامت زندگی مشترک به سلامت روان زوجین وابسته است و زوجین باید مهارت حل مساله و گفتگو کردن درست با یکدیگر را بیاموزند.
وی معتقد است که بر خلاف تصور بسیاری از زوجین زندگی کردن نیازمند آموزش و آگاهی نسبت به مهارتهای زندگی است.
طلوعی همچنین خطاب به زوجین توصیه کرد که به هنگام دعوا از “سکوت” کردن غافل نشوند تا اینگونه به یکدیگر فرصت دهند هر کدام نظر خود درباره بحث ایجاد شده را از دیدگاه خود بیان کند.
این روانشناس با اشاره به اهمیت “شنونده” بودن به هنگام بروز بحث و دعوا، خاطر نشان کرد: در این مواقع زوجین باید شنونده فعالی برای صحبتهای همسر باشند و بدون اینکه فکر کنند در برابر صحبتهای همسر باید چه پاسخی دهند، فعالانه به صحبتهای همسر گوش کنند. همچنین بعد از تمام شدن صحبتهای همسر، طرف مقابل باید آنچه را که از صحبتهای همسر متوجه شده است را به زبان خودش برای همسر توضیح دهد تا اینگونه به همسر خود احساس “همدلی” را انتقال دهد. در انتها نیز باید به سراغ مهارت حل مساله رفت تا بحث پیش آمده را فیصله دهند.
وی با تاکید بر اینکه زوجین باید سکوت کردن به هنگام دعوا را تمرین کنند تا همسر نیز میدانی برای ابراز وجود داشته باشد، بیان کرد: نباید فراموش کرد گاهی فقط شنونده بودن کارساز است و برای صحبتهای زوجینی که همیشه هر دو حین دعوا حرف میزنند، شنونده ای وجود ندارد. اگر مشکلات و دعوای زوجین حاد نیست باید توسط خود زوجین و بدون دخالت خانوادهها حل شود و در غیر این صورت حضور مشاور و خانواده زوجین برای حل مساله مهم است.
انتهای پیام