به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، جمعیت هلال‌احمر واژه‌ای آشنا برای دردمندانی است که زمانی نیازمند دست یاری از سوی امدادگران و نجاتگران این جمعیت بودند و آنها را همچون فرشتگان نجات سرخ‌پوش بر بالین نیازمند حمایت خود دیدند، این سرخ‌پوشان عرصه شجاعت و نوع‌دوستی با ایثار همیشگی خود از مسیرهایی سخت عبور کردند تا ندای درد و رنج دردمندان را پاسخ دهند و برای آنها مرهمی بر زخم باشند.
این سرخ‌پوشان عرصه ایثار، درد و رنج مشقت و خستگی را به جان خود می‌خرند تا دیگر هم‌نوعانشان از درد و رنج رها شوند، آنها با قلبی پرمهر حامی جان و مال آدمی می‌شوند تا مرهمی بر زخم آسیب‌ها باشند و بر روح و روان خود نیز آسیبی روا می‌دارند تا فشاری از شرایطی دشوار را از روح دیگر همراهان مسیر زندگی کم کنند.
دیدن اشک‌های جاری بر گونه‌های بی‌تاب دیگر افراد برای نجاتگران این جمعیت به مانند رفتن جان از بدن است و در حوادث دستی از جنس خدا می‌شوند برای حفظ تداوم تپش قلب‌هایی که در شرایط سخت تنها به امدادرسانی آنها امید دارند؛ این امدادگران فارغ از ملیت، فرهنگ، دین و مرزهای جغرافیایی در تکاپو برای امدادرسانی هستند و بزرگی قلب آنها برای همراهی هم‌نوعانشان به بزرگی اقیانوسی بی‌انتها است.
امدادگران این جمعیت، عشق را با مهارت ترکیب می‌کنند تا در شرایطی که هر ثانیه ارزشی بالاتر از طلا را دارد، بدون خستگی بر بالین آسیب‌دیده‌ها حاضر شوند و در این راه با گام‌هایی استوار حتی از حق خود می‌گذرند تا شاهد لبخندی پرمهر بر لبان افرادی باشند که از آنها انتظار تحقق امید را دارند؛ آنها التیام‌بخش دردهایی هستند که از جسم تا روح آدمیان نقش بسته است و تنها می‌توان واژه عشق و مهر را دلیلی برای داوطلب بودن آنها در این مسیر پر فراز و نشیب دانست.
فارغ از تمام رنج‌هایی که خود تجربه می‌کنند، هلال‌احمر را الگویی از مهر بی‌انتها و بی‌ریا می‌دانند و احساس خود را از دیدن لحظاتی شیرین در میان تلخی‌های ناگوار همواره غیرقابل توصیف بیان می‌کنند، آنها مرد شرایط سختی هستند که در سراسر جغرافیای عالم، از عشق، ایثار، همراه، همدلی و ایمان سخن میگویند، خستگی برای این مردان دلیر بی‌معنا است و در تمام لحظات، آماده خلق شرایطی امیدبخش برای یاری رساندن به دیگر افراد هستند.
روح صفیران صلح و دوستی با اموری سرشار از مهر، آمیخته می‌شود و حضور آنها در یک مسیر، عطری از امید برای تداوم حیات پراکنده می‌کند، خود سراسر استرس و اضطراب می‌شوند، شب‌بیداری‌ها را تجربه می‌کنند، با غم و اشک مردم اندوهگین می‌شوند، اما همواره در این مسیر پابرجا هستند تا حتی برای لحظه‌ای ناامیدی بر دل دردمندان سایه نیندازد و در این بین، با یکی از امدادگران جمعیت هلال‌احمر صحبتی داشتیم که از ایثار و عشق در مسیر همراهی و همدلی سخن می‌گوید.
هلال‌احمر؛ الگویی بی‌ریا از عشق
محمد لطفی، نجاتگر پایگاه امداد و نجات بین‌شهری مورچه خورت شهرستان شاهین شهر جمعیت هلال‌احمر استان اصفهان که اکنون ۳۱ سال دارد و از سال ۱۳۹۴ در این جمعیت به صورت داوطلبانه فعالیت خود را آغاز کرده است، در گفت‌وگو با خبرنگار مجله آرونو اظهار کرد: در دوران دانشجویی، به واسطه پیشنهاد یکی از دوستان خود برای گذراندن دوره‌های کمک‌های اولیه به شعبه هلال‌احمر مراجعه کردم و متوجه شدم علاوه بر این دوره‌ها، این جمعیت در پایگاه‌هایی خدمات داوطلبانه ارائه می‌کند و برای پاسخگویی به احساس همدردی و علاقه کمک به دیگر افراد جامعه، وارد این مجموعه شدم.
وی افزود: محیط صمیمانه جمعیت هلال‌احمر و احساس کمک به همنوعان به قدری دارای جذابیت است که پس از ورود به این حیطه، روح بسیاری از افراد با فعالیت‌های داوطلبانه آمیخته می‌شود و با اشتیاقی دوچندان به فعالیت‌های خود ادامه می‌دهند.
این نجاتگر ۱۰ ساله جمعیت هلال‌احمر تصریح کرد: فعالان حوزه هلال‌احمر با درد و رنج مردم روبه‌رو هستند؛ در واقع نیروهای هلال‌احمر زمانی وارد صحنه می‌شوند که فردی نیازمند دست یاری و کمک است و تمام این موضوعات و دیدن درماندگی دیگر افراد، همراه خود سختی و مشقت‌های بسیاری دارد، نیروهای این جمعیت در تمام موقعیت‌ها خود را به جای فرد نیازمند کمک تصور می‌کنند و پذیرش شرایط گاهی اوقات بسیار دشوار می‌شود.
لطفی با اشاره به اینکه فعالان داوطلب حوزه هلال‌احمر به جز مشقت‌های روحی و روانی درگیر مسائل متعددی از جمله درآمد و اشتغال نیز هستند، ادامه داد: اگر از فعالیت‌های جمعیت هلال‌احمر به عنوان الگویی از عشق یاد کنیم، در این حیطه اغراقی صورت نگرفته است و این عشق فعال این حوزه را به چالش می‌کشد و پاسخگوی نیازهای روحی او می‌شود.
از همراهی همسری ایثارگر تا خاطره‌ای شیرین از یک حادثه
وی با اشاره به حضور همسر ایثارگر خود در شرایط دشوار زندگی گفت: در کنار تمام امدادگران هلال‌احمر، بانوان فداکاری هستند که با آنها زندگی می‌کنند و این بانوان، بیشتر از خود امدادگران ایثار می‌کنند؛ همسران تمام امدادگران متأهل شب‌های بسیاری را به تنهایی سپری کرده‌اند، روزهای بسیاری را از همسر خود بی‌خبر بوده‌اند و در حوادث مختلف استرس و اضطراب بالایی را تجربه کرده‌اند و این موضوعات، مصداق بارز ایثار است.
این امدادگر جمعیت هلال‌احمر با اشاره به درک و پذیرش بالای همسر خود و همراهی ویژه او در شرایط دشوار اضافه کرد: بسیاری از اوقات، شاهد رخداد شرایط ناگواری هستم و همراه زندگی من، قوت قلبی برای پشت سر گذاشتن فشارها و آسیب‌ها بوده است، همسران تمام امدادگران هلال‌احمر بسیاری از اوقات حتی از حق خود گذشت می‌کنند و گاهی حتی روز تولد آنها، امدادگران در کنار آنها حضور ندارند.
لطفی با اشاره به یکی از خاطرات شیرین دوران فعالیت خود در جمعیت هلال‌احمر افزود: در سال ۱۳۹۵ در محور اتوبان شهید احمد کاظمی، با گزارش حادثه واژگونی خودروی سواری لیفان ساعت ۰۱:۳۰ بامداد به محل حادثه اعزام شدیم که این خودرو چهار سرنشین داشت و یکی از سرنشینان نیز نوزادی شش ماهه بود؛ اقدامات درمانی برای تمام سرنشینان خودرو انجام شد، اما نوزاد این خانواده هیچ پاسخی به اقدامات انجام شده نمی‌داد.
وی ادامه داد: اصرار پدر این کودک بر خواب بودن نوزاد بود و تصور می‌شد پدر به دلیل نداشتن شرایط روحی مناسب، مقاومت در برابر پذیرفتن واقعیت داشت، هنگامی که پدر این نوزاد را در آغوش گرفت، با اقدامی خاص نوزاد از خواب بیدار شد و با باز شدن چشمان این نوزاد، تمام درد و رنج حادثه فراموش شد؛ اعتقاد قلبی بر این است که نوزادان و شیرخواران، دست خدا را به همراه خود دارند و به خواست خداوند در بسیاری از حوادث، آسیب‌های سنگینی به آنها وارد نمی‌شود.
