به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، بیماری ام اس یکی از پیچیده‌ترین بیماری‌های عصبی است که می‌تواند تأثیر گسترده‌ای بر کیفیت زندگی افراد مبتلا داشته باشد؛ این بیماری مزمن، سیستم ایمنی بدن را به گونه‌ای تحت تأثیر قرار می‌دهد که به پوشش‌های محافظتی اعصاب حمله می‌کند و می‌تواند طیف گسترده‌ای از علائم را ایجاد کند و از جمله این علائم می‌توان به مشکلات حرکتی و تعادلی و اختلالات شناختی و حسی، اشاره کرد و ماهیت غیرقابل پیش‌بینی ام اس باعث می‌شود که مدیریت و درمان آن نیازمند رویکردی جامع و دقیق باشد.
یکی از چالش‌های اصلی در درمان ام اس، زمان‌بندی صحیح مداخلات پزشکی است، تحقیقات نشان می‌دهد تشخیص زودهنگام و آغاز سریع درمان می‌تواند تأثیر قابل‌توجهی در جلوگیری از پیشرفت بیماری داشته باشد، اما با این حال، مسیر درمانی برای هر بیمار ممکن است متفاوت باشد، چراکه ام اس در هر فرد با شدت و ویژگی‌های متفاوتی بروز می‌کند و انتخاب مناسب‌ترین درمان نیازمند ارزیابی دقیق وضعیت بیمار و همکاری مستمر بین پزشک و بیمار است.
درمان ام اس را می‌توان به سه دسته کلی شامل درمان مرحله حاد بیماری، درمان علامتی و درمان اصلی بیماری، تقسیم‌بندی کرد؛ در مرحله درمان حاد بیماری، استفاده از ترکیبات ضدالتهابی مانند کورتون‌ها می‌تواند نقش کلیدی در کنترل حملات و کاهش آسیب‌های عصبی داشته باشد، اما استفاده طولانی‌مدت از این داروها باید با دقت انجام شود، چراکه ممکن است با عوارض جانبی همراه باشد، در درمان علامتی نیز تمرکز بر مدیریت علائمی مانند لرزش، سفتی عضلات و مشکلات حسی است تا کیفیت زندگی بیمار بهبود یابد.
رویکرد درمانی بیماری ام اس به طور مداوم در حال بهبود است و تحقیقات جدید به سمت توسعه داروهای مؤثرتر و روش‌های درمانی هدفمندتر حرکت می‌کند، امروزه داروهایی معرفی شده است که می‌تواند فعالیت سیستم ایمنی را تعدیل کند و شدت حملات ام اس را کاهش دهد و علاوه بر این روش‌های غیر دارویی مانند توانبخشی، تغییرات سبک زندگی و مشاوره روانشناسی نیز نقش مهمی در حمایت از بیماران و مدیریت علائم دارد.
تأثیر بسزای اعتماد بیمار به پزشک و داروهای تجویزی بر درمان بیماری ام اس / ام اس چگونه درمان می‌شود؟
مسعود اعتمادی فر، متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب در گفت‌وگو با خبرنگار مجله آرونو با بیان اینکه درمان بیماری ام اس، سخت‌ترین مرحله به شمار می‌رود، اظهار کرد: پزشک باید بهترین درمان را برای بیمار انتخاب کند و بیمار نیز باید علاوه بر پزشک، به داروی تجویز شده اعتماد داشته باشد و درمان را به صورت مستمر ادامه دهد.
وی با بیان اینکه درمان بیماری ام اس ممکن است سال‌ها طول بکشد، افزود: زمانی که بیماری ام اس پیشرفت کند و بیمار در مراحل پیشرفته بیماری برای درمان مراجعه کند، پزشک نمی‌تواند کمکی برای درمان بیماری داشته باشد و بهتر است بیمار در مراحل ابتدایی تشخیص بیماری، پیگیر روند درمانی و مصرف داروها باشد.
متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب با بیان اینکه درمان بیماری ام اس به درمان مرحله حاد بیماری، درمان‌های علامتی و درمان خود بیماری ام اس تقسیم می‌شود، تصریح کرد: در مرحله درمان‌های علامتی، نشانه‌های بیماری مانند لرزش بدن مورد توجه قرار می‌گیرد و درمان این نشانه‌ها مد نظر قرار خواهد داشت و در حوزه درمان خود بیماری ام اس، داروهایی برای بیمار تجویز می‌شود که از عود حملات و پیشرفت بیماری جلوگیری شود.
چه زمانی برای درمان بیماری ام اس از کورتون استفاده می‌شود؟
اعتمادی فر با بیان اینکه در مرحله حاد بیماری ام اس، زمانی که بیمار با علامتی به پزشک مراجعه کند که به ناتوانی رسیده است، به مدت سه تا پنج روز می‌توان از ترکیبات کورتون به صورت تزریقی استفاده کرد، ادامه داد: در صورتی که علائم بیماری خفیف باشد، بهتر است برای بیمار کورتون تجویز نشود.
وی با بیان اینکه حتی زمانی که بیمار با عود بیماری به پزشک مراجعه و علائمی خفیف تجربه می‌کند، بهتر است از ترکیبات کورتونی استفاده نشود، گفت: درمان معمول در مرحله حاد بیماری ام اس شامل استفاده از ترکیبات کورتونی به مدت سه تا پنج یا حتی ۱۰ روز است و به ندرت از روش‌های درمانی دیگر در آغاز بیماری ممکن است استفاده شود.
متخصص بیماری‌های مغز و اعصاب با بیان اینکه زمانی که بیمار ام اس با علائمی به پزشک مراجعه می‌کند، علاوه بر خود بیماری ام اس، درمان علائم نیز مد نظر قرار می‌گیرد، اضافه کرد: لرزش، سفتی پاها، گزگز و مورمور شدن، از جمله علائمی است که ممکن است بیمار درگیر با بیماری ام اس آنها را تجربه کند و در این شرایط، درمان‌های علامتی نیز برای درمان این علائم استفاده می‌شود.
مهم‌ترین نکته در مدیریت بیماری ام اس، همکاری میان بیمار و پزشک است، بیمار باید نسبت به وضعیت خود آگاهی داشته باشد و روند درمان را به طور مستمر دنبال کند و اعتماد به فرایند درمان، پیگیری منظم داروها و تغییرات مثبت در سبک زندگی، از جمله عواملی است که می‌تواند تأثیر مثبتی بر کاهش پیشرفت بیماری داشته باشد و تعامل میان بیمار و پزشک باعث افزایش کارایی درمان می‌شود و می‌تواند به بهبود شرایط روانی بیمار نیز کمک کند.
زندگی با ام اس ممکن است چالش‌های زیادی داشته باشد، اما با آگاهی صحیح، درمان مناسب، و حمایت‌های مستمر، زندگی بسیاری از افراد مبتلا می‌تواند از کیفیت بالایی برخوردار باشد و آموزش عمومی درباره این بیماری و افزایش دسترسی به خدمات پزشکی می‌تواند مسیر مقابله با بیماری ام اس را برای بیماران هموارتر کند و کیفیت زندگی آنها را بهبود بخشد.
پیشرفت‌های پزشکی و تحقیقات مداوم امیدهای جدیدی را در زمینه درمان ام اس ایجاد کرده است و نگاه مثبت به آینده و مشارکت فعال در مدیریت بیماری، می‌تواند به بیماران کمک کند تا مسیر درمان خود را با موفقیت بیشتری طی کنند و از زندگی خود بهره بیشتری ببرند.
