به گزارش خبرگزاری مجله آرونو و به نقل از آموزش و پرورش، رضوان حکیم‌زاده با اشاره به ضرورت حفظ و پاسداشت سنت‌ها و ارزش‌های فرهنگی اظهار کرد: جامعه باید ضمن پایبندی به سنت‌ها و ریشه‌های فرهنگی خود، همواره رو به آینده داشته باشد، حفظ ارزش‌های گذشته و حرکت به سوی آینده، بهترین رویکرد برای جامعه است.
وی با اشاره به نقش مهم آموزگار در رشد تربیتی و شخصیتی دانش‌آموزان افزود: معلم ابتدایی بعد از پدر و مادر بیشترین نقش را در امیدآفرینی و ایجاد حس زندگی در دانش‌آموزان دارد، زیرا علاوه بر مسیر تحصیلی، الفبای زندگی را به دانش‌آموز می‌آموزد و دانش‌آموز با کمک معلم به خودباوری خواهد رسید و کار گروهی و مشارکت را فرامی‌گیرد، به همین دلیل می‌توان ادعا کرد معلم ابتدایی بعد از پدر و مادر بالاترین نقش را در رشد و شکوفایی کودکان دارد و این وجه تمایز آموزگار با دیگر معلمان است.
معاون آموزش ابتدایی وزارت آموزش و پرورش و سرپرست سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک با اشاره به ضرورت استفاده از روش‌های نوین تدریس یادآور شد: شرایط باید به‌گونه‌ای باشد که همه معلمان از روش‌های نوین تدریس استفاده کنند و این یکی از اهداف اصلی نظام آموزشی کشور است، با این حال برخی معلمان از شیوه‌های ابتکاری استفاده می‌کنند که بسیار قابل احترام و قابل اعتنا است؛ به عنوان نمونه، در بازدیدی که از یک مدرسه در شهر آمل داشتم، معلم با قرار دادن نیمکت‌های کلاس روبه‌روی هم، دانش‌آموزان را به گروه‌های چهار نفره تقسیم کرده بود تا فرایند یادگیری را به صورت مشارکتی انجام دهند، این قبیل وفاق ملی از مدرسه آغاز می‌شود اقدامات بسیار ارزنده است.
وی با بیان اینکه وفاق و همدلی مورد تاکید رئیس جمهور از مدرسه آغاز می‌شود، تصریح کرد: استفاده از مدل‌های آموزشی که تعامل حداکثری بین دانش‌آموزان ایجاد می‌کند و سبب ایجاد فضای کار گروهی و مشارکتی می‌شود، امری بسیار مهم است، چراکه می‌تواند با از بین بردن ذهنیت رقابتی، فضایی مشارکتی، تعاملی و رفاقتی بین دانش‌آموزان ایجاد کند.
حکیم‌زاده با اشاره به خاطره‌ای از سال اول معلمی خود یادآور شد: اگر دانش‌آموزان و کودکان بر اساس طبیعت پاک و معصومانه خود در مسیر تربیت و رشد قرار بگیرند، میل به تحقق توفیق جمعی دارند؛ معلم دانای کل کلاس نیست و می‌توان از دانش‌آموزان نیز آموخت.
وی با بیان اینکه محیط آموزشی فقط یک فضای فیزیکی نیست، اظهار داشت: گرچه فضای فیزیکی آموزش باید شاداب و متناسب با اقتضائات دوران کودکی طراحی شود، اما بسیار اهمیت دارد که در وهله اول، محیط یادگیری مثبت باید ایجاد شود، محیطی که در آن کودک خود را جزئی از محیط می‌داند، محیطی که در آن هیچ کودکی به هیچ بهانه‌ای نادیده گرفته نمی‌شود.
سرپرست سازمان ملی تعلیم و تربیت کودک با تأکید بر اینکه در محیط یادگیری مثبت، اصل بر تقویت نقاط قوت کودکان است، بیان داشت: محیط یادگیری مثبت، ضمن شناسایی نقاط قوت، روی تقویت آنها تمرکز می‌کند؛ علاوه بر آن، نقاط ضعف نیز با احترام به کرامت کودکان با توجه به همه تفاوت‌ها، در یک بستر تعاملی و مشارکتی رفع می‌شوند؛ در ایجاد این فضای یادگیری مثبت، بیش از همه مدیر و معلم نقش دارند که می‌توانند این محیط را با برقراری ارتباط مناسب با دانش‌آموزان ایجاد کنند.
