هادی عبداللهی در گفت‌وگو با خبرنگار مجله آرونو با اشاره به سیروز کبدی اظهار کرد: سیروز، اصطلاحی پاتولوژیک و به معنای فیبروز غیرقابل بازگشت کبد است، در واقع در سیروز کبدی، کبد خاصیت ارتجاع‌پذیری خود را از دست می‌دهد و به نارسایی می‌رسد.
وی با بیان اینکه در سیروز کبدی، بافت کبد اسفنجی می‌شود و کبد توان انجام وظایف خود به‌ویژه سم‌زدایی را نخواهد داشت، افزود: سیروز کبدی نقطه پایانی برای بیماری‌های کبدی است، از همین‌رو پیشگیری از ابتلای افراد به سیروز کبدی و جلوگیری از پیشرفت بیماری‌های کبدی حائز اهمیت بالایی است.
فوق تخصص گوارش و کبد با بیان اینکه با توجه به اینکه یکی از وظایف کبد، سم‌زدایی است و در مرحله سیروز کبدی مواد سمی در خون تجمع می‌کنند و وضعیت خواب و بیداری فرد را دستخوش تغییر می‌کنند، تصریح کرد: زردی پوست و چشم‌ها، آب آوردن شکم، تورم پاها، کاهش سطح هوشیاری و خواب‌آلودگی، از جمله علائمی است که در پی سیروز کبدی بروز می‌کند.
عبداللهی با بیان اینکه سیروز کبدی می‌تواند منجر به ابتلای فرد به بیماری‌های کلیوی و نارسایی کلیه، نارسایی تنفسی و عفونت مایع داخل شکمی شود، ادامه داد: تا زمانی که التهاب کبد به وجود آمده و هنوز فیبروز اتفاق نیفتاده است، می‌توان کمک بسیاری به بیماران کرد.
وی با اشاره به اینکه فیبروز کبدی چهار سطح دارد، گفت: زمانی که فیبروز کبدی به‌ویژه سطح شدید آن یا همان سیروز ایجاد شود، سلامت کبد غیرقابل بازگشت است، اما در بعضی موارد همچون هپاتیت‌های خودایمنی و الکلی، در مراحل ابتدایی، سیروز می‌تواند بازگشت‌پذیر باشد.
فوق تخصص گوارش و کبد با بیان اینکه ۹۹ درصد بیماری‌های کبد زمانی که به سیروز منتهی می‌شود، غیرقابل بازگشت است، اضافه کرد: زمانی که سیروز کبد در مراحل ابتدایی قرار داشته باشد، می‌توان با انجام اقداماتی از پیشرفت آن جلوگیری کرد و با این شرایط حتی ممکن است فرد بدون پیوند کبد بتواند سال‌های طولانی به زندگی خود ادامه دهد.
