به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، کودکان دنیایی دارند که در آن هر کلمه، هر نگاه و هر وعده، بزرگ و مهم است. آنها با دل‌هایی پاک و ذهنی کنجکاو، به بزرگترها اعتماد می‌کنند و به حرف‌هایشان دل می‌بندند، وعده‌های ما به آنها، پل‌هایی هستند که آنها را به دنیای اطمینان و امنیت می‌رساند، اما اگر این آجرها شکننده باشند و به راحتی از هم بپاشند، کل ساختمان اعتماد فرو می‌ریزد.
اولین کلماتی که یک کودک می‌شنود، نخستین لبخندهایی که می‌بیند، همگی در شکل‌گیری شخصیت او نقش بسزایی دارند. یک سلام ساده، اولین آجر در بنای ارتباط کودک با دنیای اطرافش است. این ارتباط اولیه، نه تنها به کودک احساس امنیت و آرامش می‌دهد، بلکه زمینه‌ای حاصل‌خیز برای رشد اجتماعی و عاطفی او فراهم می‌کند.
وفای والدین به وعده‌های خود، حقوقی برای کودک و سرمایه‌ای برای اعتمادسازی است
وعده‌های ما، پایه‌های اعتماد بین ما و فرزندانمان است، وقتی به کودکی وعده‌ای می‌دهیم، به او نشان داده‌ایم که برایش ارزش قائل هستیم و به احساساتش اهمیت می‌دهیم، اما شکستن این وعده نه تنها این پایه‌های اعتماد را سست می‌کند، بلکه به اعتماد بنیادین کودک به دنیای بزرگسالان آسیب جدی می‌زند.
امام رضا (ع) در این باره می‌فرمایند: «اگر به فرزندان خود وعده‌ای می‌دهید، به وعده خود وفا کنید، چرا خداوند از پامال شدن حقوق بانوان و کودکان چنان خشم می‌گیرد که از سایر خطاها خشم نمی‌گیرد.» (إِذَا وَعَدْتُمُ اَلصِّبْیَانَ فَفُوا لَهُمْ فَإِنَّهُمْ یَرَوْنَ أَنَّکُمُ اَلَّذِینَ تَرْزُقُونَهُمْ إِنَّ اَللَّهَ عَزَّ وَ جَلَّ لَیْسَ یَغْضَبُ لِشَیْءٍ کَغَضَبِهِ لِلنِّسَاءِ وَ اَلصِّبْیَانِ (الکافی ج ۶ ص ۵۰؛ الوافی ج ۲۳ ص ۱۳۸۷، وسایل الشیعة ج ۲۱ ص ۴۸۴))
این حدیث شریف، اهمیت وفای به عهد را در برابر کودکان به ما یادآور می‌شود. کودکان به دلیل سادگی و اعتماد بی‌چون و چرای آنها، به وعده‌های بزرگترها دل می‌بندند. شکستن این وعده‌ها نه تنها به اعتماد آنها خدشه وارد می‌کند بلکه می‌تواند آسیب‌های جدی به شخصیتشان بزند، همچنین این حدیث بر اهمیت و جایگاه ویژه حقوق کودکان در نزد خداوند تأکید دارد. کودکان به وعده‌های ما دلخوش هستند. وقتی به آنها وعده‌ای می‌دهیم، در واقع به آنها اطمینان می‌دهیم که به آنها اهمیت داده‌ایم، اما شکستن این اعتماد به معنای نادیده گرفتن حقوق آنها است و خشم خداوند را برمی‌انگیزد.
سلام کردن به کودکان باید سنت شود
یک سلام ساده، می‌تواند دنیای کوچکی را برای کودک روشن کند، این عمل نه تنها به کودک احساس ارزشمندی و پذیرفته شدن می‌بخشد، بلکه بذرهای مهربانی و احترام را در دل او می‌کارد.
امام رضا (ع) با این جمله زیبا که «تا آخر عمر، سلام کردن به کودکان را ترک نخواهم کرد تا اینکه به سنت تبدیل شود»، اهمیت این عمل ساده اما عمیق را به ما یادآور می‌شوند که احترام به کودکان، نه تنها یک وظیفه بلکه یک سنت ارزشمند است (لا أَدَعُ حَتَّی اَلْمَمَاتِ اَلتَّسْلِیمُ عَلَی اَلصِّبْیَانِ لِتَکُونَ سُنَّةً مِنْ بَعْدِی (وسایل الشیعة جلد ۲۴ ص ۲۵۶)).
سلام کردن به کودکان، سرمایه‌گذاری بر آینده‌ای روشن‌تر است، کودکی که از دوران کودکی احترام ببیند، در بزرگسالی با اعتماد به نفس و مهربان خواهد شد.
امام رضا (ع) با سلام کردن به کودکان، به ما آموختند که بزرگترها مسئولیت بزرگی در قبال کودکان دارند، بنابراین والدین، معلمان و همه بزرگسالان باید این سنت حسنه را در زندگی روزمره خود نهادینه کنند و آن را به نسل‌های آینده انتقال دهند، با کوچک‌ترین اقداماتی مانند یک سلام ساده به کودکان، می‌توانیم جامعه‌ای پویا، با نشاط و سرشار از مهر و محبت برای خود و آیندگان بسازیم.
