به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، محمدرضا مرتضوی مدیرکل خانه صنعت و معدن ایران ضمن تاکید بر اینکه ما به عنوان فعالان صنعتی، بهشدت از عملکرد سامانهها ناراضی هستیم؛ گفت: سامانهها تکالیف اجباری را به گردن صنعت گذاشته و نقشی هم در کنترل فسادها ندارد؛ این درحالیست که تمام این فسادها، در همین سیستمهای کنترلی و ایست بازرسیهایی است که روند صنعت کشور را کند کرده و البته رکورد فساد را هم شکسته است. امیدوار هستیم که همراهی وزیر صنعت، معدن و تجارت به این موضوع توجه ویژه داشته و ما را همراهی کنند.
وی افزود: گلایهی دیگر فعالان صنعتی، بیبرنامهگی در تخصیص ارز جهت واردات مواد اولیه شرکتهاست که زمینه نارضایتی واحدهای تولیدی را فراهم کرده و واحدها نمیتواند به سبب همین نبود برنامه در دریافت ارز برای امور و فعالیتهای خود برنامهریزی کنند؛ فلذا درخواست ما این است که سازوکاری برای این منظور تعیین و تعریف شود تا از میزان ارز تخصیصی و زمان آن اطلاع داشته و بتوانیم برنامهریزی کنیم.
دبیرکل خانه صنعت و معدن ایران، دیکر مشکل صنعت را موضوع قیمتگذاری دستوری دانسته و با بیان اینکه قیمتگذاری دستوری کمر صنایع را شکسته است، گفت: ثابت شده که نظام قیمتگذاری دستوری نهتنها کمککننده و تأثیر گذار نیست، بلکه جز ضربه به کیفیت تولیدی کشور، تاکنون سودی نداشته و کمر تولیدکننده و مصرف کننده را شکسته است. یکبار برای همیشه، به این خواسته صنعتگران توجه کنید، پیش از آنکه دیگر توانی برای فعالیت خدمترسانی به مردم نداشته باشیم.
مرتضوی خاطرنشان کرد: مسابقه غول تورم و افزایش حداقل حقوق کارگران، لکه ننگی بر اقتصاد ماست، هر روز سفره کارگران کوچکتر و کارگران فقیرتر میشوند. بخش مولد کشور، شرمنده خانواده خود شده است؛ ما بخش تولید این آمادگی را داریم که بهجای چانه زدن بر سر حداقل حقوق برای تأمین نیازهای اساسی کارگران، با دولت، شخص شما (وزیر صمت) و وزارت کار همراهی کنیم و قول میدهم برای تأمین نیازهای اساسی کارگران خود، هرگونه سرمایهگذاری لازم است، انجام دهیم اما با 5٩ درصد تورم، ٢ درصد افزایش حقوق، ممکن نیست.
این مقام صنعتی تاکید کرد: تولید صنعتی، بدون همراهی اصناف غیرممکن است؛ اصناف باید همراه بخش تولید باشد و قوانین نیز بایستی در جهت تسهیل کسب و کار اصناف و صنایع باشد. فشار مالیاتی روی اصناف، به نظام تولید کشور آسیب رسانده است. ما مخالف مالیات ستانی دولت نیستیم اما منتقد به نحوه هزینهکرد مالیاتها هستیم. این مالیاتها بایستی صرف زیرساختها شود و باید آب و برق ما را تأمین کند؛ نه اینکه صرف هزینههای جاری و پرداخت حقوق کارگران شود. ما صنعتگر هستیم و در هر شرایطی به هر سازی که بخواهید میرقصیم اما این آخر عمری که کمر صنایع خم شده، جوری ساز بزنید که از پس آن بر بیایم و شرمنده مردم و کارگران خود نباشیم.
انتهای پیام/