به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، در میانه غوغای رنگارنگ رسانه‌ها و در ایامی که دل‌های میلیون‌ها ایرانی و مسلمان در سراسر جهان با نام حسین (ع) می‌تپد، قاب تلویزیون، بار دیگر میزبان برنامه‌ای شده است که توانسته سنت و نوگرایی را در هم بیامیزد و عزاداری مردمی را از کوچه‌ها و هیئات تا دل خانه‌ها بیاورد.
«حسینیه معلی» عنوان برنامه‌ای است که در سال‌های اخیر، نه‌تنها به یکی از شناخته‌شده‌ترین و اثرگذارترین تولیدات رسانه‌ای در ایام محرم بدل شده، بلکه توانسته هویتی مستقل و ماندگار برای خود بسازد؛ هویتی برآمده از بطن مردم، ریشه‌دار در آئین‌های عاشورایی و در عین حال هم‌سخن با زبان رسانه امروز.
این برنامه، برخلاف بسیاری از تولیدات رسمی و قالبی، کوشیده است تا روایت محرم را از انحصار استودیوهای رسمی خارج کند و به میان مردم ببرد؛ به شهرهای کوچک و بزرگ، به خانه‌ها، به حسینیه‌های گمنام، به موکب‌ها، به خیابان‌ها، به نخل‌گردانی یزدی‌ها و تعزیه قائناتی‌ها، به عَلَم‌کشان آذربایجان و به اشک‌های خاموش روضه‌های خانگی جنوب. همین نگاه واقع‌گرایانه و مردمی، «حسینیه معلی» را به رسانه‌ای زنده و پویا برای روایت فرهنگ عاشورا بدل کرده است؛ فرهنگی که در عین وحدت به‌طرز خیره‌کننده‌ای متنوع است.
رضا معممی‌مقدم مدیر کل فرهنگی سازمان اوقاف و امور خیریه کشور در گفت‌وگو با خبرنگار مجله آرونو اظهار کرد: برنامه تلویزیونی حسینیه معلی که در ایام محرم پخش می‌شود توانسته است در میان انبوهی از تولیدات رسانه‌ای، با نگاهی خلاقانه و متعهد، آئین‌های عزاداری حسینی را از دل کوچه‌ها و هیئات مردمی تا قاب تلویزیون بیاورد، اما این نوآوری، در کنار تمام فرصت‌هایش با چالش‌ها و هشدارهایی نیز همراه است که نباید از آن‌ها غافل شد.
وی افزود: در دنیای پرشتاب امروز که رسانه‌ها نقش بی‌بدیلی در شکل‌دهی به افکار عمومی و انتقال ارزش‌ها دارند، حفظ اصالت مفاهیم دینی و فرهنگی کاری دشوار اما ضروری است، به‌ویژه در ایامی چون محرم، که قلوب مردم در سرتاسر ایران و جهان اسلام به نور محبت سیدالشهدا (ع) روشن است، نیاز به رسانه‌هایی که بتوانند هم شأن و حرمت این ایام را پاس بدارند و هم جلوه‌های متنوع و مردمی آن را به تصویر بکشند، بیش از پیش احساس می‌شود.
مدیر کل فرهنگی سازمان اوقاف و امور خیریه کشور گفت: در این میان، برنامه «حسینیه معلی» با رویکردی نوآورانه، تلاش کرده است تا پلی میان رسانه ملی و فرهنگ عاشورایی مردم ایجاد کند، پلی که در عین برخورداری از جذابیت‌های بصری، بر عمق محتوا و اصالت آئین‌ها نیز تأکید دارد، اما آیا این مسیر همواره بی‌خطر است؟ چگونه می‌توان تعادل میان نوگرایی و سنت را حفظ کرد؟
معممی‌مقدم ادامه داد: در روزگار رسانه‌های پرتعداد و پراکنده، کمتر برنامه‌ای توانسته است ضمن حفظ شأن و حرمت شعائر دینی، تصویری واقعی و جامع از تنوع فرهنگی، قومی و مذهبی مردم ایران و جهان اسلام ارائه کند.
مدیر کل فرهنگی سازمان اوقاف و امور خیریه کشور خاطرنشان کرد: برنامه تلویزیونی «حسینیه معلی» دقیقاً در همین خلأ متولد شد، یک بستر فاخر رسانه‌ای برای روایت آئین‌ها، رسوم و جلوه‌های متنوع مردم در تعظیم شعائر حسینی است.
وی با بیان اینکه «حسینیه معلی» آینه‌ای است از آنچه در کوچه‌ها و خیابان‌های ایران و حتی فراتر از مرزها در ایام محرم جاری است، تصریح کرد: از عَلَم و بیرق‌های زنجان و اردبیل گرفته تا تعزیه‌های قائنات، از روضه‌های خانگی جنوب تا مراسم خاص کردستان و لرستان، و حتی جلوه‌هایی از عزاداری شیعیان در دیگر کشورهای جهان، این برنامه، نه‌تنها یادآوری می‌کند که فرهنگ عاشورا مرزی نمی‌شناسد، بلکه نشان می‌دهد پیام واحد عشق و ارادت به امام حسین (ع) است که شکل و زبان این ارادت، متناسب با فرهنگ، اقلیم و تاریخ هر منطقه، متفاوت و گوناگون است. این تفاوت‌ها نه‌تنها نشانه تفرقه نیست، بلکه جلوه‌ای از غنای فرهنگی و مذهبی شیعه است.
مدیرکل فرهنگی سازمان اوقاف و امور خیریه کشور اضافه کرد: بی‌تردید «حسینیه معلی» با معرفی این آئین‌ها، به حفظ میراث فرهنگی تعظیم شعائر کمک می‌کند، جوانان را با اصالت عزاداری‌های بومی آشنا می‌سازد و فرصتی برای گفت‌وگو و تعامل فرهنگی میان شیعیان جهان فراهم می‌آورد.
به گزارش مجله آرونو، در دنیایی که حفظ اصالت مفاهیم دینی در میان امواج رسانه‌ای کاری دشوار و گاه پرمخاطره است، «حسینیه معلی» تلاشی است برای آشتی میان رسانه و روح آئین؛ تلاشی برای آن‌که شعائر دینی از سطح تکرار و کلیشه عبور کنند و بار دیگر جان بگیرند، از دل مردم روایت شوند و رنگ اقلیم، فرهنگ، تاریخ و زبان مردمان را به خود بگیرند. این برنامه که جلوه‌ای از ارادت عاشقانه مردم ایران به سیدالشهدا (ع) را نمایش می‌دهد، بستری برای گفت‌وگوی فرهنگی میان شیعیان جهان فراهم می‌کند؛ گفت‌وگویی که در آن، تنوع شکلی نه‌تنها مانع وحدت نیست، بلکه نشانه‌ای از غنای باورها و ریشه‌های تاریخی این محبت است.
