به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، محسن جسور در برنامه تلویزیونی «اصفهان من» ویژه سی‌وهفتمین جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان با بیان اینکه مهم‌ترین چالش در کار با نوجوانان علاقه شدید و عجله آن‌ها برای ورود به دنیای حرفه‌ای سینما است، اظهار کرد: اصلی‌ترین چالشی که ما با بچه‌های این سن و سال داریم این است که آن‌ها علاقه زیادی به ورود سریع به جهان حرفه‌ای سینما دارند، اما باید بدانند این مسیر زمان‌بر است و نیاز به حوصله دارد و نوجوانان از نظر روحی بسیار حساس هستند و نمی‌توان همان‌گونه که از یک فیلم‌ساز حرفه‌ای انتظار داریم، با آن‌ها برخورد کرد.
وی افزود: نقد آثار نوجوانان باید با ظرافت و احترام انجام شود؛ زیرا هر سخن یا انتقاد تند می‌تواند انگیزه آن‌ها را کاهش دهد و در مسیر تربیت هنری نوجوانان، ما موظفیم هم اشکالات کارشان را بگوییم، هم آموزش دهیم، هم در مواقع لازم بدون اینکه احساس کنند، هدایتشان کنیم و هم از احساسات، عواطف و انگیزه‌هایشان مراقبت کنیم؛ چرا که همه آن‌ها با شور و انگیزه به این مسیر آمده‌اند و نباید این شوق را کور کرد.
جسور با تأکید بر اهمیت تشویق آگاهانه ادامه داد: تشویق نوجوانان باید هوشمندانه باشد؛ تشویقی که مانع دیدن اشتباهات شود، در واقع رشد را متوقف می‌کند، کار با نوجوانان بسیار پیچیده است و نیازمند دقت و صبر فراوان است و در هر حوزه‌ای که با نوجوانان کار می‌کنیم، باید قدم‌ها و کلام خود را با دقت انتخاب کنیم، زیرا این کار شبیه تدریس معمول در کلاس درس نیست و هدف ما صرفاً آموزش فنی نیست، بلکه پرورش نگاه هنرمندانه و عمیق‌تر به زندگی است.
مربی و مدرس گردهمایی فیلم‌سازان نوجوان با اشاره به اهداف دوره آموزشی فیلم‌سازان نوجوان گفت: در این دوره، علاوه بر آموزش‌های فنی و هنری، هدف اصلی ما انتقال نگاه و بینش هنری است و ما تلاش می‌کنیم نوجوانان به عنوان هنرمندانی آینده‌دار، نگاه متفاوت‌تر و عمیق‌تری نسبت به جهان پیرامون خود پیدا کنند و تمرین کنند که چگونه از دریچه هنر، انسان، اجتماع و احساس را ببینند و بیان کنند.
وی درباره برگزاری اختتامیه این گردهمایی اظهار کرد: فردا اختتامیه‌ای برگزار خواهد شد که در آن خروجی آثار و تلاش‌های بچه‌ها به نمایش گذاشته می‌شود و این اتفاق فرصت بسیار خوبی است تا نوجوانان احساس دیده شدن را تجربه کنند که قرار است آثار این هنرجویان در فرصت‌های آینده از طریق شبکه اصفهان نیز نمایش داده شود تا منتقدان و مردم نیز از این فعالیت‌ها مطلع شوند.
جسور ادامه داد: دیدن آثار توسط مخاطب عمومی بسیار مهم است؛ زیرا بازخورد واقعی مخاطب بهترین آموزش برای یک فیلم‌ساز نوجوان است و خانواده‌ها همیشه از آثار فرزندانشان تعریف می‌کنند، اما زمانی که نوجوان فیلم خود را در سالن برای مخاطبانی ناشناس نمایش می‌دهد، تازه متوجه می‌شود کدام بخش از اثرش تأثیرگذار است و کجاها نیاز به اصلاح دارد و این تجربه فقط در اکران عمومی حاصل می‌شود و امیدوارم این فرصت برای همه فیلم‌سازان نوجوان فراهم شود تا آثارشان در معرض دید مردم قرار گیرد و مردم نیز با بیان نظر و نقد خود، در مسیر رشد این نوجوانان سهیم باشند.
وی درباره ضرورت ایجاد بسترهای حمایتی برای رشد فیلم‌سازی نوجوانان تصریح کرد: سال‌ها در حوزه داوری جشنواره‌ها، آموزش فیلمنامه‌نویسی و فعالیت‌های فرهنگی حضور داشته‌ام و به این نتیجه رسیده‌ام که تربیت سینمایی نوجوانان نیازمند احیای نقش پرورش در آموزش و پرورش است و در گذشته معلمان پرورشی نقش بسیار مهمی در هدایت فعالیت‌های فرهنگی و هنری مدارس داشتند و بسیاری از استعدادهای نسل دهه‌های ۵۰، ۶۰ و ۷۰ توسط همین معلمان شناسایی و هدایت شدند.
مربی و مدرس گردهمایی فیلم‌سازان نوجوان خاطرنشان کرد: نهادهایی همچون کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان نیز از گذشته محل رشد بزرگ‌ترین هنرمندان کشور بوده‌اند و بسیاری از اساتید مطرح سینما همچون زنده‌یاد عباس کیارستمی و مرحوم پوراحمد از دل همین کانون برخاستند و امروز اما نقش پرورش فکری در جامعه ما کمرنگ شده و به نظر می‌رسد نظام فرهنگی کشور توجه کافی به آن ندارد، در حالی که این نهاد یکی از ارکان مهم تربیت فرهنگی نسل آینده است.
جسور با اشاره به جایگاه تاریخی جشنواره رشد گفت: جشنواره رشد متعلق به آموزش و پرورش است و بیش از ۵۷ سال سابقه دارد؛ این جشنواره از جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان اصفهان نیز قدیمی‌تر است و در حوزه کودک و نوجوان، این جشنواره بخش‌های دانش‌آموزی، معلمان، فیلم‌سازی و انیمیشن را در بر می‌گیرد، اما امروز به حاشیه رفته و در سایه قرار گرفته است که این در حالی است که ظرفیت‌های بزرگی در آن وجود دارد که مغفول مانده‌اند و از آن استفاده نمی‌شود.
وی افزود: در برخی موارد، نگاه مدیریتی به کودک و نوجوان ابزاری شده و فعالیت‌های فرهنگی صرفاً به عنوان گزارش عملکرد مطرح می‌شود، در حالی که بار اصلی کار فرهنگی و هنری بر دوش معلمانی است که با عشق و بدون حمایت کافی، دانش‌آموزان را در مسیر رشد هنری هدایت می‌کنند و در مدارس نیز فعالیت‌هایی همچون تئاتر، المپیاد فیلم‌سازی و گردهمایی‌های هنری وجود دارد، اما بسیاری از نوجوانان حتی به این فرصت‌ها هم دسترسی ندارند.
مربی و مدرس گردهمایی فیلم‌سازان نوجوان با ابراز خرسندی از جایگاه ویژه جشنواره بین‌المللی فیلم‌های کودکان و نوجوانان اصفهان اظهار کرد: در اصفهان، این جشنواره با جدیت دنبال می‌شود و خود من نیز در سال ۱۳۹۳ موفق به دریافت پروانه زرین بهترین فیلمنامه بخش سینمای ملی در همین جشنواره شدم و برای من این تجربه بسیار ارزشمند بود؛ زیرا در همان دوران نوجوانی انگیزه و امید بسیاری برای ادامه مسیر فیلم‌سازی ایجاد کرد.
وی افزود: امروز نیز همچون آن دوران، باور دارم که سینمای کودک و نوجوان و شهر اصفهان در هم تنیده‌اند؛ گویی تار و پود یک پرچم واحدند، اما نکته قابل توجه این است که این جشنواره فقط یک هفته تا ۱۰ روز برگزار می‌شود و پس از آن همه چیز به فراموشی سپرده می‌شود و این فراموشی تنها به کمبود حمایت مالی برنمی‌گردد، بلکه به نبود یک سازوکار مداوم برای تداوم مسیر تربیت نوجوانان فیلم‌ساز مربوط است.
جسور تأکید کرد: باید از هم‌اکنون برای آینده این نوجوانان برنامه‌ریزی کرد. امروز آن‌ها در حال تجربه‌اندوزی‌اند، اما ده سال دیگر جوانانی ۲۵ یا ۲۶ ساله خواهند بود که خانواده از آنان انتظار شغل، درآمد و آینده روشن دارد و اگر امروز برایشان زمینه‌سازی نکنیم، در آینده فرصت‌های رشدشان از بین می‌رود، بنابراین لازم است نهادهای فرهنگی و شهری همچون شهرداری، اداره ارشاد، آموزش و پرورش و انجمن سینمای جوانان ایران با همکاری جدی و هدفمند، مسیر پیوند آموزش و حرفه را برای نوجوانان فراهم کنند.
وی ضمن قدردانی از مسئولان شهر اصفهان و تمام نهادهایی که با تمام توان در برگزاری این جشنواره مشارکت دارند، گفت: امیدوارم صدای ما به گوش مسئولان فرهنگی کشور برسد و من هنوز خودم را همان دانش‌آموز عاشق سینما می‌دانم که سال‌ها پیش در فضای مدارس کار خود را آغاز کرد، توجه به سینمای کودک و نوجوان نیازمند همت ملی است؛ چرا که امروز حدود ۱۶ میلیون دانش‌آموز در کشور داریم و این رقم شوخی نیست و اگر تنها یک صدم این جمعیت جذب سینما شوند، بسیاری از مشکلات صنعت سینمای ما رفع خواهد شد، اما برای این هدف بزرگ، باید همت کرد، نه فقط شعار داد.
