به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، حسن جویره، بازیگر باسابقه و چهره آشنای تئاتر، سینما، تلویزیون و رادیو، _چهارشنبه بیست‌وچهارم اردیبهشت ۱۴۰۴_ دار فانی را وداع گفت؛ مراسم تشییع پیکر این هنرمند فقید، روز پنج‌شنبه بیست‌وپنجم اردیبهشت با حضور جمعی از هنرمندان، شاگردان و دوستدارانش در اصفهان برگزار شد.
جویره متولد سال ۱۳۳۵ در اصفهان بوده و فعالیت هنری‌اش را از دوران دبستان با داستان‌نویسی آغاز کرد. او در سال ۱۳۴۷ با پیوستن به کلوپ تئاتر و موسیقی دبیرستان، گام نخست را به‌طور جدی در مسیر هنر برداشت. او سپس در کلاس‌های تئاتر کانون پرورش فکری کودکان و نوجوانان زیر نظر استادانی همچون بهرام بیضایی و نسرین قدیمی آموزش دید و سال ۱۳۴۸ با پیوستن به رادیو اصفهان، فعالیت خود را در عرصه‌های گوناگون هنری گسترش داد.
حسن جویره بیش از پنج دهه فعالیت هنری در کارنامه داشت. او در اثرهای نمایشی، سینمایی و تلویزیونی مختلفی نقش‌آفرینی کرده و در عرصه‌هایی همچون نویسندگی، چهره‌پردازی، طراحی صحنه و کارگردانی نیز حضور فعال داشته است.
بازی در فیلم‌هایی همچون خداحافظ سینما (۱۳۹۹) شهری که با تو دیدم (۱۳۹۹) پیچ جاده نمناک (۱۳۹۷) رؤیای پروانه (۱۳۹۶) عشق و خون‌بها (۱۳۹۴) از جمله حضورهای شاخص او به شمار می‌رود، نقش‌آفرینی در سریال‌هایی همچون: مگه تموم عمر چند تا بهاره (۱۴۰۱) تعطیلات طلایی (۱۴۰۰) هشت‌بهشت (۱۳۹۳) مرد نقره‌ای، پشت کوه‌های بلند و سایه سلطان (۱۳۹۱) از خاطرات ماندگار بینندگان شد.
او در عرصه تئاتر و نمایش‌های رادیویی بسیار فعال بود و اجرای نمایش‌های رادیویی با صدای گرم و توانمندش از او چهره‌ای شناخته‌شده در میان علاقه‌مندان به این هنر ساخت.
جویره در حوزه چهره‌پردازی و طراحی صحنه نیز تجربه‌هایی موفق داشت و در نمایش‌هایی چون مرا ببخش، قول بده، عاقبت و استودیو شماره سه به‌عنوان طراح یا بازیگر حضور داشته است.
حسن جویره در طول سال‌های فعالیت خود توانسته بود جوایز متعددی در زمینه‌های مختلف هنری از جمله بازیگری، کارگردانی، طراحی صحنه و چهره‌پردازی کسب کند؛ فروتنی، تلاش مستمر و صداقت هنری، از او چهره‌ای محبوب در میان همکاران و هنرمندان ساخت، به‌طوری که درگذشت این هنرمند پیشکسوت با واکنش‌های گسترده‌ای در میان اهالی فرهنگ و هنر همراه شد، بسیاری از همکارانش با انتشار پیام‌هایی از سال‌ها همراهی و خاطرات همکاری با او یاد کردند و نقش تأثیرگذارش در هنر معاصر ایران را ستودند.
