به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، شامگاه یکشنبه تا صبح روز دوشنبه هفته گذشته، از سخت‌ترین ساعاتی بود که در این سال‌ها بر ملت ایران گذشت و در نهایت در ساعات ابتدایی صبح دوشنبه_سی‌ویکم اردیبهشت_ بود که نوای سوره یس از شبکه‌های سیما پخش و خبر شهادت رئیس جمهور کشورمان و جمعی از همراهان اعلام شد.
پس از اعلام این خبر، نه تنها مردم ایران زمین بلکه مردم و مسئولان بسیاری از نقاط جهان حتی آمریکا و اردن با اعلام پیام تسلیت و حتی برخی کشورها با حضور در تهران و یا اعلام عزای عمومی در کشور خود با این داغ مردم ایران همدردی کردند و این امر در حالی بود که حضور برخی از کشورها برای اولین بار پس از پیروزی انقلاب اسلامی رقم می‌خورد؛ بر این اساس شاهد بودیم که سلمان بن عبدالعزیز، پادشاه و محمد بن سلمان، ولیعهد عربستان سعودی پیام تسلیتی صادر کردند و در همین حال، منصور بن متعب، دستیار ویژه ملک سلمان پادشاه عربستان به همراه فیصل بن فرحان وزیر خارجه و هیئت همراه در مراسم ادای احترام به رئیس جمهور شهید و همراهانش شرکت کردند؛ در یک سال گذشته، حسین امیرعبداللهیان، وزیر خارجه فقید جمهوری اسلامی ایران برای بهبود روابط با عربستان سعودی تلاش زیادی انجام داد و طرف عربستانی نیز حسن نیت دولت سیزدهم را در این خصوص دریافت کرد و می‌توان گفت با شهادت رئیس جمهور و وزیر امور خارجه، روند بهبود روابط ایران و عربستان ادامه خواهد یافت.
از سویی در مراسم ادای احترام به رئیس جمهور و وزیر خارجه شهید ایران در سالن اجلاس سران در تهران، سه مقام ارشد منطقه کردستان عراق حضور پیدا کردند؛ «مسرور بارزانی» نخست‌وزیر اقلیم کردستان عراق روز اول خرداد نیز با حضور در محل سرکنسولگری جمهوری اسلامی ایران در اربیل ضمن اعلام مراتب تسلیت دفتر یادبود شهادت ابراهیم رئیسی را امضا کرد، همچنین مسعود بارزانی، رئیس سابق منطقه کردستان و رئیس حزب دموکرات منطقه کردستان عراق نیز در پیامی شهادت رئیس جمهور ایران را تسلیت گفت.
قیس سعید، رئیس‌جمهور تونس نیز از جمله شخصیت‌های مهمی بود که برای ادای احترام به رئیس جمهور فقید ایران وارد تهران شد؛ اگرچه روابط دیپلماتیک تونس- تهران قطع نیست، اما دو کشور روابط دیپلماتیک قوی ندارند؛ از سویی روابط ایران و مصر از سال ۱۳۵۸ تاکنون قطع است و پس از احیای روابط جمهوری اسلامی ایران با عربستان سعودی در اسفند ۱۴۰۱، نشانه‌هایی دال بر تمایل تهران- قاهره برای احیای روابط مشاهده شد. سید ابراهیم رئیسی، رئیس جمهور فقید ایران و عبدالفتاح السیسی، رئیس جمهور مصر آبان ماه گذشته در عربستان با هم دیدار و گفت‌وگو کردند. دیدارهای دیپلماتیک متعددی نیز میان امیرعبداللهیان و سامح شکری انجام شد.
یکی دیگر از مقاماتی که سفرش به تهران حائز اهمیت بود، عبداللطیف بن راشد الزیانی وزیر خارجه بحرین بود؛ عبدالطیف بن راشد الزیانی در حالی به تهران سفر کرد که بحرین از سال ۱۳۹۴ تاکنون روابط دیپلماتیک با جمهوری اسلامی ایران ندارد.
علاوه بر حضور مقامات ۶۸ کشور، سازمان منطقه‌ای و جهانی در تهران برای ادای احترام به مقام رئیس جمهور فقید ایران، شمار زیادی از مقامات کشورهای مختلف نیز پیام تسلیت صادر کردند و با حضور در سفارت ایران در کشورهای خود، دفتر یادبود رئیس جمهور و وزیر خارجه فقید ایران را امضا کردند؛ علاوه بر این، سفیران و دیپلمات‌های ۵۰ کشور جهان، برخی مقامات سازمان ملل متحد، رئیس جنبش غیرمتعهدها (نم) و رئیس گروه ۷۷، نخبگان، نمایندگان نهادهای مدنی و نیز نمایندگان رسانه‌ها برای امضای دفتر یادبود و ادای احترام به رئیس جمهوری و وزیر امور خارجه به نمایندگی ایران نزد سازمان ملل مراجعه کردند. در نشست شورای امنیت و در مجمع عمومی سازمان ملل متحد نیز به احترام رئیس جمهور و وزیر امور خارجه ایران، یک دقیقه سکوت کردند. این واکنش‌های جهانی که دال بر احترام مقامات کشورها و سازمان‌های منطقه‌ای و بین‌المللی به جمهوری اسلامی ایران است، با عصبانیت صهیونیست‌ها همراه شد. «گیلعاد اردان»، سفیر و نماینده اسرائیل در سازمان ملل روز دوشنبه به وقت محلی با عباراتی توهین‌آمیز گفت: «شورای امنیت سازمان ملل متحد امروز به یاد رئیس‌جمهور ایران، یک دقیقه سکوت کرد!» سفیر رژیم اسرائیل مدعی شد که «اقدام بعدی شورای امنیت چیست؟ یک دقیقه سکوت برای سالگرد.»
سفرهای مقامات کشورها به تهران برای ادای احترام، پیام‌های تسلیت، امضاهای دفاتر یادبود و سکوت به نشانه احترام، نشان داد که تلاش‌های آیت‌الله سید ابراهیم رئیسی و حسین امیرعبداللهیان در سیاست خارجی ستودنی بوده و این فعالیت و چهره‌ای مثبت در عرصه سیاست خارجی ایجاد کرد و این وجه و چهره مثبت به حدی بارز بود که حتی خبرنگار بی‌بی‌سی پس از شهادت حسین امیرعبداللهیان، اذعان کرد که: «من از دیپلمات‌های غربی و منطقه‌ای می‌شنوم که می‌گویند آقای امیرعبداللهیان یک دیپلمات عمل‌گرا و بسیار فعال بود.»
اما بر خلاف تمام اصول دیپلماتیک و اخلاقی، تا تاریخ بوده و حق و باطل در برابر هم قرار داشتند، «هذا یَوْمٌ فَرِحَتْ بِهِ آلُ زِیادٍ وَ آلُ مَرْوانَ بِقَتْلِهِمُ الْحُسَیْنَ صَلَواتُ اللَّهِ عَلَیْهِ» معنا داشته و خواهد داشت؛ به رسم تاریخ پس از اعلام این خبر تلخ، افرادی مانند گلشیفته فراهانی که کارنامه او بر همگان روشن است، دست به انتشار پست‌هایی در فضای مجازی و با هدف همراه کردن مردم با خود زدند، غافل از آنکه «عدو شود سبب خیر اگر خدا خواهد!»؛ فراهانی در اقدامی وقیحانه پس از انتشار این خبر، در صفحه شخصی خود پستی با عنوان «بدون شرح» منتشر کرد.
اما بر خلاف آنچه که انتظار داشت، در طول ۴ روز، با نظراتی متفاوت مواجه شد که در ادامه مروری بر تعدادی از این هزاران نظر خواهیم داشت:
«خانم فراهانی حتماً مراسم یادبود را دنبال کنید؛ از ساعت ۴ صبح ملت تو تبریز ریختند بیرون برای بدرقه شهیدان وطن؛ شماها هرچقدر تبلیغ کنید ملت خادمش رو خوب می‌شناسه.»
«یکی از فامیل‌های ما هرکسی هر بلایی سرش میاد میگه آه و نفرین من گرفتش، حالا شما هم این اتفاق رو ربط می‌دین به اون موضوع؛ انسانم آرزوست…»
«بعد رفتن چه عزیزتر شدی جانا…»
«شهید جمهور دکتر سید ابراهیم رئیسی…»
«شهادتت مبارک شهید جمهور.»
«رئیس‌جمهور محبوبمان نماینده تمام مردم و منتخب مردم بود و شهادتش مبارک.»
«روحش شاد؛ توی راه خدمت به وطنش بود که تنش سوخت برای خدمت به این مردم.»
«ما ملت امام حسینیم»
«شهادت مبارک سید ابراهیم رئیسی»
«انسان باش»
«خدا رحمتش کنه؛ برای مرگ کسی خوشحالی نکنیم تنها قاضی خداست؛ روحتون شاد دکتر رحمتی آیت‌الله آل‌هاشم تبریزی»
اما پس از انتشار بیش از ۹۰۰۰ نظر در این پست، گلشیفته فراهانی امکان ارسال نظر از سمت مخاطبان را محدود کرد.
اما گلشیفته فراهانی کیست که حتی زمانی که کشوری مانند آمریکا و اتحادی مانند ناتو، در پی این اتفاق ناگوار پیام صادر می‌کنند، اینچنین واکنش نشان می‌دهد؟
گلشیفته فراهانی تا سال ۱۳۸۷ با بازی در فیلم‌های بوتیک، گیس بریده، سنتوری، درباره الی و.. تبدیل به چهره سینمایی شده بود اما در سال ۱۳۸۸ با سفر به آمریکا، در یک فیلم هالیوودی به‌نام «اندامی از دروغ» به کارگردانی یک صهیونیستی نقشی دست چندم بازی کرد؛ پس از این فیلم بازگشت فراهانی به کشور منتقدان زیادی داشت چرا که حضور او با ظاهری نامتعارف جای حرف زیادی داشت.
از سویی زمانی که به کارنامه فراهانی نگاهی می‌اندازیم شاهدیم که فعالیت‌هایش در خارج از کشور محدود به هنر نشد بلکه رنگ و بوی سیاسی نیز پیدا کرد و در این راستا امضای بیانه‌هایی در حمایت از فتنه ۸۸ و حتی نشستن پای میز عناصر ضد ایرانی و مصاحبه با شبکه‌های ضد انقلاب تنها چند نمونه از این فعالیت‌ها بود.
در بعد سینمایی نیز باید گفت که حضور هنجارشکنانه وی در «اندامی از دروغ» پایان کار نبود چرا که در ادامه نیز با حضور در فیلمی به نام «جای اژدها» با ظاهری که نشانی از فرهنگمان نداشت، به مسیر انحطاط اخلاقی سرعت بخشید و چند ماه بعد انتشار تصاویری غیراخلاقی برای تیزر جشنواره «سزار» مسیر را به دره نابودی اخلاق منجر کرد و سرانجام عریان شد و در ادامه این مسیر بازی در صحنه مبتذل فیلم «خورشت آلو» بود.
البته که موارد مذکور تنها بخشی از اقدامات گلشیفته فراهانی، تنها در سال‌های ابتدایی مهاجرت او است و اگر بخواهیم چندین سال را فاکتور بگیریم و به سال‌های اخیر نیز نگاهی داشته باشیم، یکی از اقدامات پرسر و صدای او، دیدار با دبیرکل حزب کومله بود.
گلشیفته فراهانی در حاشیه مراسم اهدای جایزه نوبل صلح در سال قبل با عبدالله مهتدی، دبیرکل حزب کومله دیدار کرد؛ حزب کوموله، اصلی ترین گروهک تروریستی و تجزیه طلب کردستان ایران است که اعضای آن در جدا کردن سر از بدن مردم با کاشی شکسته، متخصص و به این واسطه مشهور و شناخته شده‌اند و حالا گلشیفته فراهانی، به عبدالله مهتدی، رهبر تروریست‌های کوموله می‌گوید که همیشه با آن‌ها هم پیمان بوده است!
البته که این اولین باری نبود که دیدار گلشیفته فراهانی با عناصر تجزیه‌طلب و ضد ایرانی رسانه‌ای می‌شد و پیش از این، فراهانی در اسفند سال ۱۴۰۱ با «برنارد لوی» دیدار داشته است؛ برنارد لوی چهره ضد ایرانی است که مدعی بود فاشیسم در ژنتیک ایرانی‌ها حک شده است!
و این رسم تاریخ است که «قُلِ اللَّهُمَّ مالِکَ المُلکِ تُؤتِی المُلکَ مَن تَشاءُ وَتَنزِعُ المُلکَ مِمَّن تَشاءُ وَتُعِزُّ مَن تَشاءُ وَتُذِلُّ مَن تَشاءُ ۖ بِیَدِکَ الخَیرُ ۖ إِنَّکَ عَلیٰ کُلِّ شَیءٍ قَدیرٌ».
