به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، محمود شالویی، ایران امروز _سه‌شنبه بیست و هشتم مرداد_ در مراسم بزرگداشت استاد محمود فرشچیان اظهار کرد: درباره ویژگی‌های استاد هرچه گفته شود، باز هم اندک است. فرشچیان نه تنها به خاطر هنر بی‌بدیل و آثار ماندگارش شناخته می‌شود، بلکه ایمان و اعتقاد راسخ، خلق نیکو، تواضع و روحیه معنوی اوست که در ذهن و دل مردم جای گرفته است.
وی افزود: نام او با نگارگری پیوند خورده، اما در پسِ این نام، انسانی دیده می‌شود که اخلاق و فروتنی‌اش به همان اندازه تابلوهایش ارزشمند است. فرشچیان پیش از آنکه شاگرد کسی باشد یا خودآموزی را آغاز کند، خداآموز بود؛ یعنی سرچشمه استعداد و نگاه معنوی‌اش را از الهام الهی می‌گرفت.
رئیس انجمن آثار و مفاخر فرهنگی ایران ادامه داد: در دوره‌ای که من در خارج از کشور مسئولیتی فرهنگی داشتم، استاد بسیار با ما در تماس بود. گاهی ابیاتی از اشعار کهن را برایم می‌خواند و می‌گفت این شعر را از دوره نوجوانی یا کودکی به یاد دارم و امروز بیش از همیشه بر آن تأمل می‌کنم. این نگاه‌های عمیق و آسمانی، چیزی نبود که در کتاب‌های رایج یافت شود؛ بلکه نگاهی معنوی و خاص بود که استاد به دست آورده بود.
شالویی مطرح کرد: نگارگری با قلم فرشچیان به کمال رسید. او جمال را به کمال و کمال را به اوج رساند و می‌خواست به حقیقتی برسد که تنها عاشقان واقعی آن را درک می‌کنند؛ حقیقتی که در آن، کار و خدمت به معشوق، خود عین عشق است.
وی افزود: وقتی خداوند به پیامبرش فرمود «إِنَّکَ مَیِّتٌ وَإِنَّهُم مَیِّتُونَ» این یعنی همه خواهند مرد، اما در عین حال خلقت برای ماندن است نه برای فنا. استاد فرشچیان می‌خواست به همان معنای فنا برسد. چه بسا قرن‌ها باید بگذرد تا دوباره فرشچیانی ظهور کند. آیا زمانه اجازه خواهد داد باز هم چنین هنرمندی بیاید؟ آیا لطف خداوند جاری خواهد شد تا از میان این همه شیفتگان و شاگردان، چون محمود فرشچیان دیگری زاده شود و بالنده گردد؟ ما نمی‌دانیم. تنها از خدا می‌خواهیم که فضل و رحمتش شامل حال ما گردد.
