به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، درد هنگام فعالیت ورزشی، نخستین زنگ خطر برای سلامتی فرد بهشمار میرود که این درد میتواند منشأ عضلانی، مفصلی یا حتی قلبی داشته باشد و نادیده گرفتن آن ممکن است روند آسیبدیدگی را تشدید کند، پزشکان توصیه میکنند هرگونه تجربه درد، به ویژه درد قفسه سینه یا دردهای پخششونده، باید با احتیاط بررسی شود تا احتمال بروز مشکلات جدیتر از جمله بیماریهای قلبی کاهش یابد.
تجربه بعضی علائم حین ورزش مانند خستگی یا احساس گرما ممکن است طبیعی باشد، اما علائمی مانند درد در ناحیه قلب، تنگی نفس شدید، سرگیجه یا بیتعادلی باید جدی تلقی شود، چراکه این علائم اغلب با نشانههای بیماریهای زمینهای همپوشانی دارد و ادامه فعالیت در صورت بروز آنها، میتواند مخاطرات قابلتوجهی برای سلامت جسمی فرد به همراه داشته باشد.
ادامه فعالیت ورزشی با وجود درد یا علائم غیرطبیعی، نهتنها کمکی به بهبود عملکرد نمیکند، بلکه ریسک آسیبهای بیشتر را افزایش میدهد و توقف تمرین در زمان مناسب، نه نشانه ضعف، بلکه نوعی بلوغ ورزشی و خودمراقبتی و تصمیمی است که گاهی از بروز مشکلات قلبی، اسکلتی یا عصبی پیشگیری میکند.
محیط فیزیکی که در آن ورزش انجام میشود، تأثیر مستقیم بر سلامت ورزشکار دارد؛ سطوح ناهموار، نبود تجهیزات ایمن یا نور نامناسب میتواند عامل ایجاد کشیدگیها، پیچخوردگیها یا حتی سقوطهای خطرناک باشد و بهویژه برای افراد مبتدی یا کودکان، ورزش در مکانهایی که استانداردهای ایمنی رعایت نشده باشد، ممکن است به آسیبهای جبرانناپذیر منجر شود.
چه علائمی به عنوان علائم هشدار در ارتباط با ورزش و آسیبهای ورزشی شناخته میشود؟
محمدمهدی هادوی، متخصص پزشکی ورزشی در گفتوگو با خبرنگار مجله آرونو با بیان اینکه بعضی علائم حین ورزش، به عنوان علائم هشدار شناخته میشود و در صورتی که فرد با آنها مواجه شود، باید علائم را جدی بگیرد و به پزشک مراجعه کند، اظهار کرد: نخستین و مهمترین علامت هشدار، بروز درد است و در صورتی که فرد دردی حین ورزش تجربه میکند، باید نسبت به آن آگاه باشد.
وی با بیان اینکه درد میتواند در مفاصل یا عضلات بروز کند و در موارد شدیدتر، فرد ممکن است در قفسه سینه خود احساس درد کند، افزود: ممکن است درد قفسه سینه به سمت دست کشیده و با فعالیت بیشتر شود و این درد میتواند نشان دهنده درگیر بودن فرد با مشکل قلبی و تشدید این مشکل با ورزش است.
متخصص پزشکی ورزشی با بیان اینکه در صورت مشاهده چنین علائمی، فرد باید ورزش را قطع کند تا دچار حوادث قلبی و عروقی نشود و پیگیر روند سلامتی خود باشد، تصریح کرد: ممکن است فرد درد در زانوها، کمر و ستون فقرات را تجربه کند و همواره افراد باید توجه داشته باشند که هیچ ورزش و هیچ حرکتی را با درد ادامه ندهند.
افزایش خطر بروز آسیبهای ورزشی در هوای بسیار گرم یا بسیار سرد / ضرورت توجه به علائم غیرمعمول حین ورزش
هادوی با بیان اینکه تحمل درد و ادامه ورزش، اقدامی نادرست است و خود درد هشداری است که میتواند نشان دهنده مشکل یا بیماری باشد، ادامه داد: هر علامت غیرمعمولی که فرد با ورزش پیدا میکند نیز باید مورد توجه قرار گیرد که از جمله این علائم میتوان به تنگی نفس، تپش قلبی زیاد، احساس سرگیجه و نداشتن تعادل، اشاره کرد.
وی با بیان اینکه در صورت جدی گرفته نشدن علائم هشدار دهنده و ادامه ورزش با درد، ممکن است عوارض جدی و حتی جبرانناپذیری متوجه سلامتی فرد شود، گفت: محیطی که فرد در آن به ورزش میپردازد نیز از اهمیت بالایی برخوردار است و بسیاری از آسیبهای ورزشی، ناشی از ورزش در محیطهای نامناسب است.
متخصص پزشکی ورزشی با بیان اینکه در صورتی که یک زمین ورزشی استاندارد و هموار نباشد و موارد ایمنی در آن رعایت نشده باشد، میتواند زمینهساز آسیب شود، اضافه کرد: در صورتی که ساعتی برای تمرین انتخاب شود که هوا بسیار گرم یا سرد باشد، خطر بروز آسیب به ویژه برای کودکان، افزایش پیدا میکند.
انتخاب زمان مناسب برای تمرین یکی از نکات کلیدی در پیشگیری از آسیبهای مرتبط با گرما یا سرما است؛ تمرین در هوای بسیار گرم میتواند منجر به گرمازدگی، کمآبی بدن یا افت فشار شود، و ورزش در هوای بسیار سرد نیز خطر گرفتگی عضلات یا سرمازدگی را افزایش میدهد و بهویژه برای کودکان، سازگاری بدن با شرایط محیطی کمتر بوده و نیاز به توجه مضاعف دارد.
نادیدهگرفتن درد و سایر علائم هشداردهنده در ورزش، در درازمدت میتواند زمینهساز آسیبهای مزمن یا حتی بیماریهای شدیدتر مانند پارگی عضله، تخریب مفصل یا حمله قلبی شود و تأکید بر مراجعه به پزشک هنگام بروز چنین علائمی، سرمایهگذاری بر سلامت آینده فرد تلقی میشود و نباید بهعنوان حساسیت بیمورد تعبیر شود.
ورزش ایمن نیازمند آگاهی از بدن، درک حدود توانایی و احترام به پیامهای هشدار آن است و متخصصان پزشکی ورزشی نقش مهمی در آموزش عمومی نسبت به علائم خطر دارند، اما در نهایت خود ورزشکار نیز باید از سطحی از مسئولیتپذیری برخوردار باشد تا با هوشمندی و آگاهی، از بروز آسیبهای قابل پیشگیری جلوگیری کند.