حاشیه نشینی، بخشی از توسعه شهری است که بدون برنامه ریزی و کنترل مقـررات شهرسازی توسط اقشار کم درآمد و مهاجران روستایی بیشتر در کشورهای در حال توسعه در اطراف شهرهای بزرگ ایجاد می‌شود.
به گزارش آرونو ، به نقل از روابط عمومی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، روند رو به تزاید جمعیت پیرامون شهر تهران و افزایش بیش از ۱۰ برابری جمعیت این سکونتگاه‌ها از سال ۱۳۵۵ در قیاس با افزایش دو و نیم برابری جمعیت کلانشهر تهران نشان از تشدید موضعات مختلف مرتبط با پدیده حاشیه نشینی در استان تهران بوده و تاثیر این مهم بر بیش از ۲۵ درصد جمعیت استان لزوم توجه با ساماندهی این جوامع حاشیه‌ای و توانمند سازی آنها را به ضرورتی حیاتی تبدیل نموده است.
باتوجه به آمار منتشر شده در سایت سازمان مدیریت و برنامه‌ریزی استان تهران مساحت سکونتگاه غیر رسمی استان تهران ۸۷۷۲ هکتار و جمعیت ساکن در سکونتگاه های غیر رسمی ۲.۳ میلیون نفر است که برخی از این سکونتگاه‌های غیررسمی در پهنه جنوبی استان تهران قرار گرفته‌اند.
از این رو تعدادی از اعضای گروه عمران و شهرسازی دفتر مطالعات زیربنایی مرکز پژوهش‌های مجلس شورای اسلامی، یکشنبه گذشته از برخی از مناطق حاشیه استان تهران به جهت اهمیت محرومیت‌زدایی و توجه به حل مشکلات مناطق محروم و حاشیه شهر و حل مسائل و مشکلات مردم حاشیه شهر و الزام بحث سیاست گذاری و تصمیم گیری در این زمینه بازدید کردند.
در این بازدید بخشدار مرکزی شهر ری و تعدادی از کارمندان بخشداری این منطقه، کارشناسان مرکز پژوهش‌های مجلس را همراهی کردند.
روستای علیمان یکی از محروم‌ترین روستاهای بخش مرکزی شهرستان ری اولین مکان مورد بازدید و سکونتگاه غیر رسمی اتباع خارجه پاکستانی دومین مقصد و روستای کوره فرنگی واقع در کمربندی دوم تهران و جنوب شرقی بخش مرکزی سومین مکانی بود که مورد بازدید قرار گرفت و ساخت و سازهای ناایمن، عدم وجود امکانات زیر ساختی و رفاهی اعم از شبکه فاضلاب، آب، برق، گاز، معضلات بهداشتی، معیشتی، زیست محیطی، اجتماعی و امنیتی این نواحی مورد بررسی و ارزیابی کارشناسان قرار گرفت.
مقرر شد گزارش نظارتی مطالعات میدانی خاص در مورد حاشیه‌نشین ها تهیه و به مراجع مرتبط منعکس شود.
انتهای پیام
