به گزارش خبرگزاری مجله آرونو، غزه، یکشنبه‌شب، آسمان تیره و شعله‌ور؛ صدای انفجارها پی‌درپی می‌پیچد و نور نارنجی، شب را پاره‌پاره می‌کند. اناس الشریف، خبرنگار ۲۸ ساله الجزیره، آخرین بار گوشی‌اش را در دست گرفته و روی شبکه اجتماعی ایکس می‌نویسد:
«بمباران بی‌وقفه… دو ساعت است که شدت گرفته.»
چند دقیقه بعد، همان‌جا، در برابر دروازه اصلی بیمارستان الشفاء، سکوتی سنگین جای صدای او را می‌گیرد. موشک‌های اسرائیلی چادری را که پناه خبرنگاران بود، هدف گرفتند؛ جایی که اناس و چهار همکارش، محمد قریقع، ابراهیم زاهر، محمد نوفل و مؤمن علیوه، مشغول ثبت حقیقت بودند. هفت نفر در دم جان باختند.
اناس الشریف در پیامی که پیش‌تر، برای انتشار پس از مرگ خود آماده کرده بود، نوشته بود: «درد را با همه جزئیاتش زیستم و بارها طعم اندوه و فقدان را چشیدم. با این حال، هرگز در رساندن حقیقت همان‌گونه که هست، بدون تحریف و قلب واقعیت، تردید نکردم؛ به امید آنکه خداوند شاهد باشد بر کسانی که سکوت کردند، بر کسانی که به کشتار ما رضایت دادند و بر کسانی که نفس‌های ما را بریدند.»
او افزوده بود: «حتی پیکرهای تکه‌تکه کودکان و زنانمان قلبشان را تکان نداد و این کشتار را که مردم ما بیش از یک سال و نیم است گرفتار آن‌اند، متوقف نکرد.»
الشریف از اینکه ناچار شد، همسرش بیان را تنها بگذارد و شاهد بزرگ شدن پسرش صلاح و دخترش شام نباشد، ابراز اندوه کرده بود.
شبکه الجزیره با انتشار بیانیه‌ای، این کشتار را «یک حمله آشکار و از پیش برنامه‌ریزی‌شده علیه آزادی رسانه» توصیف کرد و افزود: «این حمله در میانه پیامدهای فاجعه‌بار تهاجم مداوم اسرائیل به غزه روی داده است؛ تهاجمی که شامل کشتار بی‌امان غیرنظامیان، گرسنگی اجباری و نابودی کامل اجتماعات بوده است. دستور ترور اناس الشریف و همکارانش، تلاشی مذبوحانه برای خاموش کردن صداهایی است که در حال افشای اشغال و تصرف قریب‌الوقوع غزه هستند.»
الجزیره از جامعه جهانی و همه نهادهای ذی‌ربط خواست «اقدامات قاطع برای توقف این نسل‌کشی و پایان دادن به هدف قرار دادن عمدی خبرنگاران» انجام دهند و تأکید کرد که «مصونیت عاملان و نبود پاسخگویی، اسرائیل را به ادامه این اقدامات و سرکوب بیشتر شاهدان حقیقت جسورتر می‌کند.»
هانی محمود، همکار اناس که تنها یک کوچه با او فاصله داشت، گفت سخت‌ترین گزارش زندگی‌اش همین بود؛ گزارش مرگ دوستی که به جرم رساندن واقعیت قحطی، گرسنگی و ویرانی، هدف گرفته شد.
اسرائیل، بی‌هیچ سندی که وجدان آزاد را قانع کند، مدعی شد او فرمانده حماس بوده اما آن‌هایی که او را می‌شناختند، می‌دانند که روز و شبش، از صبح تا شب، تنها در برابر دوربین می‌گذشت.
از آغاز جنگ در اکتبر ۲۰۲۳، بیش از ۲۰۰ خبرنگار در غزه کشته شده‌اند؛ اما شاید بزرگ‌ترین ترس اسرائیل، نه از موشک‌ها، که از کلمات باشد، کلماتی که از میان دود و آتش عبور می‌کنند و به جهان می‌رسند.
و حالا در دل این آوار و خاکستر، نام اناس الشریف دیگر تنها نام یک خبرنگار نیست؛ نام یک عهد است: عهد با حقیقت، حتی تا پای جان.
